ĉirkaŭglui
Эсперанто
Морфологические и синтаксические свойства
| инф. | усл. | повелит. | |
|---|---|---|---|
| ĉirkaŭglui | ĉirkaŭgluus | ĉirkaŭgluu | |
| прош. | наст. | буд. | |
| Глагол | ĉirkaŭgluis | ĉirkaŭgluas | ĉirkaŭgluos |
| Прич. | ĉirkaŭgluínta | ĉirkaŭgluánta | ĉirkaŭgluónta |
| Прич.страд. | ĉirkaŭgluíta | ĉirkaŭgluáta | ĉirkaŭgluóta |
| Субст. прич. | ĉirkaŭgluínto | ĉirkaŭgluánto | ĉirkaŭgluónto |
| Субст. прич.страд. | ĉirkaŭgluíto | ĉirkaŭgluáto | ĉirkaŭgluóto |
| Деепр. | ĉirkaŭgluínte | ĉirkaŭgluánte | ĉirkaŭgluónte |
| Деепр.страд. | ĉirkaŭgluíte | ĉirkaŭgluáte | ĉirkaŭgluóte |
ĉir-kaŭ-glú·i
Переходный глагол. ĉirkaŭglui
Глагол, переходный
Произношение
- МФА: [ʧir.kaw.ˈglu.i]