ληστής

Греческий

Морфологические и синтаксические свойства

падеж ед. ч. мн. ч.
Им. ληστής ληστές
Род. ληστή
ληστών
Вин. ληστή ληστές
Зв. ληστή
ληστές

λη-στής

Существительное, мужской род, склонение Ο7 (тип склонения — νικητής).

Корень: -ληστ-; окончание: -ής.

Произношение

  • МФА: ед. ч. [liˈstis], мн. ч. [li'stes]

Семантические свойства

Значение

  1. вор, грабитель  Ότι βγάζεις αφρούς / να γυρίζεις μ’ αυτούς / λένε σ’ είδαν ξανά. / — Το ληστή; Το φονιά; Παύλος Παυλίδης, «Ο εξορκιστής»

Синонимы

  1. κλέφτης, διαρρήκτης

Антонимы

Гиперонимы

  1. απατεώνας

Гипонимы

Родственные слова

Ближайшее родство
  • существительные: ληστεία, λησταρχείο, λήσταρχος, λησταντάρτης, λησταποδόχος, λησταποδοχή, ληστοκρατία, ληστοπραξία, ληστοσυμμορία, ληστοτρόφος, ληστοφυγόδικος
  • прилагательные: ληστρικός
  • глаголы: ληστεύω, ληστοκρατούμαι

Этимология

Происходит от др.-греч. ληστής.

Фразеологизмы и устойчивые сочетания