абераційний
Украинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||
|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | ср. р. | жен. р. | |||
| Им. | абераці́йний | абераці́йне | абераці́йна | абераці́йні | |
| Рд. | абераці́йного | абераці́йного | абераці́йної | абераці́йних | |
| Дт. | абераці́йному | абераці́йному | абераці́йній | абераці́йним | |
| Вн. | одуш. | абераці́йного | абераці́йне | абераці́йну | абераці́йних |
| неод. | абераці́йний | абераці́йні | |||
| Тв. | абераці́йним | абераці́йним | абераці́йною | абераці́йними | |
| М. | абераці́йному абераці́йнім | абераці́йному абераці́йнім | абераці́йній | абераці́йних | |
а·бе-ра-ці́й-ний
Прилагательное, склонение 1*a.
Корень: -аберац-; суффикс: -ійн; окончание: -ий.
Произношение
- МФА: ед. ч. [ɐberɐˈt͡sʲii̯nei̯], мн. ч. [ɐberɐˈt͡sʲii̯nʲi]
Семантические свойства
Значение
- аберрационный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
Происходит от сущ аберація, далее от лат. aberratio «уклонение, удаление, отвлечение», далее из лат. aberrare «удаляться, отклоняться» (лат. ab- «от» + лат. errare «блуждать, заблуждаться»).