аккредитованный
Русский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||
|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | ср. р. | жен. р. | |||
| Им. | аккредито́ванный | аккредито́ванное | аккредито́ванная | аккредито́ванные | |
| Р. | аккредито́ванного | аккредито́ванного | аккредито́ванной | аккредито́ванных | |
| Д. | аккредито́ванному | аккредито́ванному | аккредито́ванной | аккредито́ванным | |
| В. | одуш. | аккредито́ванного | аккредито́ванное | аккредито́ванную | аккредито́ванных |
| неод. | аккредито́ванный | аккредито́ванные | |||
| Т. | аккредито́ванным | аккредито́ванным | аккредито́ванной аккредито́ванною | аккредито́ванными | |
| П. | аккредито́ванном | аккредито́ванном | аккредито́ванной | аккредито́ванных | |
| Кратк. форма | аккредито́ван | аккредито́вано | аккредито́вана | аккредито́ваны | |
ак-кре-ди-то́-ван-ный
Страдательное причастие, совершенного вида, прошедшего времени, тип склонения по классификации А. Зализняка — 1*a(2).
Корень: -аккредит-; суффиксы: -ова-нн; окончание: -ый [Тихонов, 1996].
Произношение
- МФА: [ɐkrʲɪdʲɪˈtovən(ː)ɨɪ̯]
Семантические свойства
Значение
- страд. прич. прош. вр. от аккредитовать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
Происходит от
Перевод
| Список переводов | |
| |