жұлдыз
Казахский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. |
|---|---|---|
| Им. | жұлдыз | жұлдыздар |
| Р. | жұлдыздың | жұлдыздардың |
| Д. | жұлдызға | жұлдыздарға |
| В. | жұлдызды | жұлдыздарды |
| М. | жұлдызда | жұлдыздарда |
| Исх. | жұлдыздан | жұлдыздардан |
| Тв. | жұлдызбен | жұлдыздармен |
жұлдыз
Существительное.
Корень: -жұлдыз-.
Произношение
- МФА: [ʒʊɫˈdʊz]
Семантические свойства
Значение
- астрон. звезда (небесное тело) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- геометр. звезда (геометрическая фигура) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- звезда (предмет, имеющий форму звезды) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- перен. звезда (знаменитость) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- месяц ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
- —
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
От пратюркск. *jul-duŕ «звезда», от которой в числе прочего произошли: др.-тюрк. jultuz, караханидск. يُلْدُزْ (yulduz), азерб. ulduz (улдуз; اولدوز), башк. йондоҙ, долганск. һулус, каракалп. juldız (жулдыз), казахск. жұлдыз, карач.-балк. жулдуз, джулдуз, караим. йолдуз, кирг. жылдыз, кр.-тат. yulduz (юлдуз), кумыкск. юлдуз, ногайск. юлдыз, османск. یلدز (yıldız), тат. йолдыз (yoldız), тофалар. сылтыс, тувинск. сылдыс, туркм. ýyldyz, тур., гагаузск. yıldız, узб. yulduz (юлдуз), уйгурск. يۇلتۇز (yultuz), хакас., шорск. чылтыс, чувашск. ҫӑлтӑр, южн.-алтайск. јылдыс, якутск. сулус и др.