Küste

Немецкий

Морфологические и синтаксические свойства

падеж ед. ч. мн. ч.
Ном. Küste Küsten
Ген. Küste Küsten
Дат. Küste Küsten
Акк. Küste Küsten

Küs-te

Существительное, женский род, склонение = n.

Корень: --.

Произношение

  • МФА: ед. ч. [ˈkʏstə] 
    (файл)
    мн. ч. [ˈkʏstn̩] 
    (файл)

Семантические свойства

Значение

  1. морской берег, побережье; взморье  Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы

  1. Meeresufer, Seekante, Seeufer, Strand

Антонимы

  1. Binnenland

Гиперонимы

  1. Landschaftsform

Гипонимы

  1. Ausgleichsküste, Boddenküste, Buchtenküste, Canaleküste, Felsküste, Festlandküste, Fjordküste, Flachküste, Fördenküste, Halbinselküste, Hebungsküste, Inselküste, Lagunenküste, Längsküste, Lavaküste, Mangrovenküste, Meeresküste, Querküste, Riasküste, Sandküste, Schärenküste, Schelfküste, Senkungsküste, Steilküste, Wattküste

Родственные слова

Ближайшее родство
  • существительные: Küstenbefestigungen, Küstenbereich, Küstenbevölkerung, Küstenbewohner, Küstenboot, Küstenfischer, Küstengebiet, Küstengebirge, Küstengewässer, Küstenhandel, Küstenlandschaft, Küstenlinie, Küstenmotorschiff, Küstennähe, Küstenort, Küstenprovinz, Küstenraum, Küstenregion, Küstensaum, Küstenschifffahrt, Küstenschutz, Küstensegler, Küstenstadt, Küstenstraße, Küstenstreifen, Küstenstrich, Küstentiefland, Küstenwanderweg, Küstenweg, Küstenwacht
  • прилагательные: küstenfern, küstennah

Этимология

Происходит от нидерл. kust(e), из ст.-франц. coste, от лат. costa. Ср. франц. côte, англ. coast.