Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: arrogā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
arrogō |
arrogor |
arrogem |
arroger |
— |
— |
| 2 p. |
arrogas |
arrogāris |
arroges |
arrogēris |
arrogā |
arrogare |
| 3 p. |
arrogat |
arrogātur |
arroget |
arrogētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
arrogāmus |
arrogāmur |
arrogēmus |
arrogēmur |
— |
— |
| 2 p. |
arrogātis |
arrogāmini |
arrogētis |
arrogēmini |
arrogāte |
arrogamini |
| 3 p. |
arrogant |
arrogantur |
arrogent |
arrogentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
arrogābam |
arrogābar |
arrogārem |
arrogārer |
| 2 p. |
arrogābas |
arrogabāris |
arrogāres |
arrogarēris |
| 3 p. |
arrogābat |
arrogabātur |
arrogāret |
arrogarētur |
| Plur. |
1 p. |
arrogabāmus |
arrogabāmur |
arrogarēmus |
arrogarēmur |
| 2 p. |
arrogabātis |
arrogabamini |
arrogarētis |
arrogarēmini |
| 3 p. |
arrogābant |
arrogabantur |
arrogarent |
arrogarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
arrogābo |
arrogabor |
— |
| 2 p. |
arrogābis |
arrogaberis |
arrogāto |
| 3 p. |
arrogābit |
arrogabitur |
arrogāto |
| Plur. |
1 p. |
arrogabimus |
arrogabimur |
— |
| 2 p. |
arrogabitis |
arrogabimini |
arrogatōte |
| 3 p. |
arrogabuntur |
arroganto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
arrogāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
arrogāri |
| Participium praesentis actīvi |
arrogāns |
| Gerundium |
arrogandī |
| Gerundivum |
arrogandus, -a, -um |
Основа перфекта: arrogāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
arrogāvī |
arrogāverim |
arrogāveram |
arrogāvissem |
arrogāverō |
| 2 p. |
arrogāvisti |
arrogāveris |
arrogāveras |
arrogāvisses |
arrogāveris |
| 3 p. |
arrogāvit |
arrogāverit |
arrogāverat |
arrogāvisset |
arrogāverit |
| Pl. |
1 p. |
arrogāvimus |
arrogāverimus |
arrogāverāmus |
arrogāvissēmus |
arrogāverimus |
| 2 p. |
arrogāvistis |
arrogāveritis |
arrogāverātis |
arrogāvissētis |
arrogāveritis |
| 3 p. |
arrogāvērunt |
arrogāverint |
arrogāverant |
arrogāvissent |
arrogāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
arrogāvisse |
Основа супина: arrogāt-
| Participium perfecti passivi |
arrogātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
arrogātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
arrogātum |
| Supinum II |
arrogātū |
arrogo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ar-; корень: --.