aurinko
| См. также Aurinko. |
Финский
Морфологические и синтаксические свойства
| склонение | |||
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | |
| номинатив | aurinko | auringot | |
| генитив | auringon | aurinkojen aurinkoin (устар.) | |
| аккузатив | aurinko auringon |
auringot | |
| партитив | aurinkoa | aurinkoja | |
| эссив | aurinkona | aurinkoina | |
| транслатив | auringoksi | auringoiksi | |
| инессив | auringossa | auringoissa | |
| элатив | auringosta | auringoista | |
| иллатив | aurinkoon | aurinkoihin | |
| адессив | auringolla | auringoilla | |
| аблатив | auringolta | auringoilta | |
| аллатив | auringolle | auringoille | |
| абессив | auringotta | auringoitta | |
| комитатив | aurinkoineen | ||
| инструктив | auringoin | ||
au-rin-ko
Существительное, склонение 1 (KOTUS).
Произношение
- МФА: ед. ч. [ɑuriŋko], мн. ч. []
Семантические свойства
Значение
- солнце ◆ Mutta ehtoona, kuin aurinko laski, toivat he hänen tykönsä kaikkinaisia sairaita ja perkeleiltä riivatuita, — При наступлении же вечера, когда заходило солнце, приносили к Нему всех больных и бесноватых. «Евангелие от Марка», 1:32, 1776 г. // «Biblia»
Родственные слова
| |
Этимология
От ??