chiamare
Итальянский
Морфологические и синтаксические свойства
| Modo indicativo | Presente di congiuntivo | |||
|---|---|---|---|---|
| Presente | Futuro | Passato remoto | ||
| Io | chiamo | chiamerò | chiamai | chiami |
| Tu | chiami | chiamerai | chiamasti | chiami |
| Egli Ella Lei |
chiama | chiamerà | chiamò | chiami |
| Noi | chiamiamo | chiameremo | chiamammo | chiamiamo |
| Voi | chiamate | chiamerete | chiamaste | chiamiate |
| Essi Esse Loro |
chiamano | chiameranno | chiamarono | chiamino |
| Participio | ||||
| chiamato | ||||
| Gerundio | ||||
| chiamando | ||||
chia-ma-re
Глагол, 1-е спряжение.
Корень: -chiam-; суффикс: -are.
Произношение
- МФА: [kja'mare]
Семантические свойства
Значение
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
Происходит от лат. clamare «кричать, провозглашать», далее из праиндоевр. *k(e)le-, *(s)kale- «кричать, звать» (ср.: слав. *kolkolъ, *skolītī; балт. *kal̃-b-ā̂; герм. *xill-a-; лат. calāre, clāmāre).