Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: combinā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
combinō |
combinor |
combinem |
combiner |
— |
— |
| 2 p. |
combinas |
combināris |
combines |
combinēris |
combinā |
combinare |
| 3 p. |
combinat |
combinātur |
combinet |
combinētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
combināmus |
combināmur |
combinēmus |
combinēmur |
— |
— |
| 2 p. |
combinātis |
combināmini |
combinētis |
combinēmini |
combināte |
combinamini |
| 3 p. |
combinant |
combinantur |
combinent |
combinentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
combinābam |
combinābar |
combinārem |
combinārer |
| 2 p. |
combinābas |
combinabāris |
combināres |
combinarēris |
| 3 p. |
combinābat |
combinabātur |
combināret |
combinarētur |
| Plur. |
1 p. |
combinabāmus |
combinabāmur |
combinarēmus |
combinarēmur |
| 2 p. |
combinabātis |
combinabamini |
combinarētis |
combinarēmini |
| 3 p. |
combinābant |
combinabantur |
combinarent |
combinarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
combinābo |
combinabor |
— |
| 2 p. |
combinābis |
combinaberis |
combināto |
| 3 p. |
combinābit |
combinabitur |
combināto |
| Plur. |
1 p. |
combinabimus |
combinabimur |
— |
| 2 p. |
combinabitis |
combinabimini |
combinatōte |
| 3 p. |
combinabuntur |
combinanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
combināre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
combināri |
| Participium praesentis actīvi |
combināns |
| Gerundium |
combinandī |
| Gerundivum |
combinandus, -a, -um |
Основа перфекта: combināv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
combināvī |
combināverim |
combināveram |
combināvissem |
combināverō |
| 2 p. |
combināvisti |
combināveris |
combināveras |
combināvisses |
combināveris |
| 3 p. |
combināvit |
combināverit |
combināverat |
combināvisset |
combināverit |
| Pl. |
1 p. |
combināvimus |
combināverimus |
combināverāmus |
combināvissēmus |
combināverimus |
| 2 p. |
combināvistis |
combināveritis |
combināverātis |
combināvissētis |
combināveritis |
| 3 p. |
combināvērunt |
combināverint |
combināverant |
combināvissent |
combināverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
combināvisse |
Основа супина: combināt-
| Participium perfecti passivi |
combinātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
combinātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
combinātum |
| Supinum II |
combinātū |
combino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: com-; корень: --.