Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: demutā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
demutō |
demutor |
demutem |
demuter |
— |
— |
| 2 p. |
demutas |
demutāris |
demutes |
demutēris |
demutā |
demutare |
| 3 p. |
demutat |
demutātur |
demutet |
demutētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
demutāmus |
demutāmur |
demutēmus |
demutēmur |
— |
— |
| 2 p. |
demutātis |
demutāmini |
demutētis |
demutēmini |
demutāte |
demutamini |
| 3 p. |
demutant |
demutantur |
demutent |
demutentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
demutābam |
demutābar |
demutārem |
demutārer |
| 2 p. |
demutābas |
demutabāris |
demutāres |
demutarēris |
| 3 p. |
demutābat |
demutabātur |
demutāret |
demutarētur |
| Plur. |
1 p. |
demutabāmus |
demutabāmur |
demutarēmus |
demutarēmur |
| 2 p. |
demutabātis |
demutabamini |
demutarētis |
demutarēmini |
| 3 p. |
demutābant |
demutabantur |
demutarent |
demutarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
demutābo |
demutabor |
— |
| 2 p. |
demutābis |
demutaberis |
demutāto |
| 3 p. |
demutābit |
demutabitur |
demutāto |
| Plur. |
1 p. |
demutabimus |
demutabimur |
— |
| 2 p. |
demutabitis |
demutabimini |
demutatōte |
| 3 p. |
demutabuntur |
demutanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
demutāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
demutāri |
| Participium praesentis actīvi |
demutāns |
| Gerundium |
demutandī |
| Gerundivum |
demutandus, -a, -um |
Основа перфекта: demutāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
demutāvī |
demutāverim |
demutāveram |
demutāvissem |
demutāverō |
| 2 p. |
demutāvisti |
demutāveris |
demutāveras |
demutāvisses |
demutāveris |
| 3 p. |
demutāvit |
demutāverit |
demutāverat |
demutāvisset |
demutāverit |
| Pl. |
1 p. |
demutāvimus |
demutāverimus |
demutāverāmus |
demutāvissēmus |
demutāverimus |
| 2 p. |
demutāvistis |
demutāveritis |
demutāverātis |
demutāvissētis |
demutāveritis |
| 3 p. |
demutāvērunt |
demutāverint |
demutāverant |
demutāvissent |
demutāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
demutāvisse |
Основа супина: demutāt-
| Participium perfecti passivi |
demutātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
demutātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
demutātum |
| Supinum II |
demutātū |
demuto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.