essentialis
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | ||
|---|---|---|---|---|
| муж. и жен. р. | ср. р. | муж. и жен. р. | ср. р. | |
| Ном. | essentiālis | essentiāle | essentiālēs | essentiālia |
| Ген. | essentiālis | essentiālis | essentiālium | essentiālium |
| Дат. | essentiālī | essentiālī | essentiālibus | essentiālibus |
| Акк. | essentiālem | essentiāle | essentiālēs | essentiālia |
| Абл. | essentiālī | essentiālī | essentiālibus | essentiālibus |
| Вок. | essentiālis | essentiāle | essentiālēs | essentiālia |
essentiālis
Прилагательное, третье гласное склонение.
| Степени сравнения | |||
|---|---|---|---|
| м. | ж. | ср. | |
| Сравнительная | essentiālior | essentiālior | essentiālius |
| Превосходная | essentiālissĭmus | essentiālissĭma | essentiālissĭmum |
| Наречие от прилагательного essentialis |
|---|
| essentiāliter |
Корень: --.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- существенный, относящийся к сущности ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| essentialis | |
Этимология
Происходит от существительного essentia, далее от esse «быть», восходит к праиндоевр. *es- «быть»