Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: explanā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
explanō |
explanor |
explanem |
explaner |
— |
— |
| 2 p. |
explanas |
explanāris |
explanes |
explanēris |
explanā |
explanare |
| 3 p. |
explanat |
explanātur |
explanet |
explanētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
explanāmus |
explanāmur |
explanēmus |
explanēmur |
— |
— |
| 2 p. |
explanātis |
explanāmini |
explanētis |
explanēmini |
explanāte |
explanamini |
| 3 p. |
explanant |
explanantur |
explanent |
explanentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
explanābam |
explanābar |
explanārem |
explanārer |
| 2 p. |
explanābas |
explanabāris |
explanāres |
explanarēris |
| 3 p. |
explanābat |
explanabātur |
explanāret |
explanarētur |
| Plur. |
1 p. |
explanabāmus |
explanabāmur |
explanarēmus |
explanarēmur |
| 2 p. |
explanabātis |
explanabamini |
explanarētis |
explanarēmini |
| 3 p. |
explanābant |
explanabantur |
explanarent |
explanarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
explanābo |
explanabor |
— |
| 2 p. |
explanābis |
explanaberis |
explanāto |
| 3 p. |
explanābit |
explanabitur |
explanāto |
| Plur. |
1 p. |
explanabimus |
explanabimur |
— |
| 2 p. |
explanabitis |
explanabimini |
explanatōte |
| 3 p. |
explanabuntur |
explananto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
explanāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
explanāri |
| Participium praesentis actīvi |
explanāns |
| Gerundium |
explanandī |
| Gerundivum |
explanandus, -a, -um |
Основа перфекта: explanāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
explanāvī |
explanāverim |
explanāveram |
explanāvissem |
explanāverō |
| 2 p. |
explanāvisti |
explanāveris |
explanāveras |
explanāvisses |
explanāveris |
| 3 p. |
explanāvit |
explanāverit |
explanāverat |
explanāvisset |
explanāverit |
| Pl. |
1 p. |
explanāvimus |
explanāverimus |
explanāverāmus |
explanāvissēmus |
explanāverimus |
| 2 p. |
explanāvistis |
explanāveritis |
explanāverātis |
explanāvissētis |
explanāveritis |
| 3 p. |
explanāvērunt |
explanāverint |
explanāverant |
explanāvissent |
explanāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
explanāvisse |
Основа супина: explanāt-
| Participium perfecti passivi |
explanātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
explanātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
explanātum |
| Supinum II |
explanātū |
explano
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.