indevitatus

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж ед. ч. мн. ч.
муж. р. жен. р. cр. р. муж. р. жен. р. cр. р.
Ном. indevitatus indevitata indevitatum indevitatī indevitatae indevitata
Ген. indevitatī indevitatae indevitatī indevitatōrum indevitatārum indevitatōrum
Дат. indevitatō indevitatae indevitatō indevitatīs indevitatīs indevitatīs
Акк. indevitatum indevitatam indevitatum indevitatōs indevitatās indevitata
Абл. indevitatō indevitatā indevitatō indevitatīs indevitatīs indevitatīs
Вок. indevitate indevitata indevitatum indevitatī indevitatae indevitata

indevitatus

Прилагательное, 1-2 склонение.

Степени сравнения
м.ж.ср.
Сравнительная indevitatior indevitatior indevitatius
Превосходная indevitatissĭmus indevitatissĭma indevitatissĭmum
Наречие от прилагательного indevitatus
indevitate

Корень: --.

Произношение

    Семантические свойства

    Значение

    1. неизбежный, неминуемый  Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

    Синонимы

    Антонимы

    Гиперонимы

    Гипонимы

    Родственные слова

    Ближайшее родство

    Этимология

    От ??

    Фразеологизмы и устойчивые сочетания