inducens
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | ||
|---|---|---|---|---|
| муж. и жен. р. | ср. р. | муж. и жен. р. | ср. р. | |
| Ном. | inducens | inducens | inducentēs | inducentia |
| Ген. | inducentis | inducentis | inducentium inducentum |
inducentium inducentum |
| Дат. | inducentī | inducentī | inducentibus | inducentibus |
| Акк. | inducentem | inducens | inducentēs | inducentia |
| Абл. | inducentī inducente |
inducentī inducente |
inducentibus | inducentibus |
| Вок. | inducens | inducens | inducentēs | inducentia |
inducens
Действительное причастие настоящего времени (participium praesentis activi) от глагола induco, 3 склонение.
Корень: --.
Семантические свойства
Значение
- наводящий ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
Из ??