Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: interrogā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
interrogō |
interrogor |
interrogem |
interroger |
— |
— |
| 2 p. |
interrogas |
interrogāris |
interroges |
interrogēris |
interrogā |
interrogare |
| 3 p. |
interrogat |
interrogātur |
interroget |
interrogētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
interrogāmus |
interrogāmur |
interrogēmus |
interrogēmur |
— |
— |
| 2 p. |
interrogātis |
interrogāmini |
interrogētis |
interrogēmini |
interrogāte |
interrogamini |
| 3 p. |
interrogant |
interrogantur |
interrogent |
interrogentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
interrogābam |
interrogābar |
interrogārem |
interrogārer |
| 2 p. |
interrogābas |
interrogabāris |
interrogāres |
interrogarēris |
| 3 p. |
interrogābat |
interrogabātur |
interrogāret |
interrogarētur |
| Plur. |
1 p. |
interrogabāmus |
interrogabāmur |
interrogarēmus |
interrogarēmur |
| 2 p. |
interrogabātis |
interrogabamini |
interrogarētis |
interrogarēmini |
| 3 p. |
interrogābant |
interrogabantur |
interrogarent |
interrogarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
interrogābo |
interrogabor |
— |
| 2 p. |
interrogābis |
interrogaberis |
interrogāto |
| 3 p. |
interrogābit |
interrogabitur |
interrogāto |
| Plur. |
1 p. |
interrogabimus |
interrogabimur |
— |
| 2 p. |
interrogabitis |
interrogabimini |
interrogatōte |
| 3 p. |
interrogabuntur |
interroganto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
interrogāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
interrogāri |
| Participium praesentis actīvi |
interrogāns |
| Gerundium |
interrogandī |
| Gerundivum |
interrogandus, -a, -um |
Основа перфекта: interrogāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
interrogāvī |
interrogāverim |
interrogāveram |
interrogāvissem |
interrogāverō |
| 2 p. |
interrogāvisti |
interrogāveris |
interrogāveras |
interrogāvisses |
interrogāveris |
| 3 p. |
interrogāvit |
interrogāverit |
interrogāverat |
interrogāvisset |
interrogāverit |
| Pl. |
1 p. |
interrogāvimus |
interrogāverimus |
interrogāverāmus |
interrogāvissēmus |
interrogāverimus |
| 2 p. |
interrogāvistis |
interrogāveritis |
interrogāverātis |
interrogāvissētis |
interrogāveritis |
| 3 p. |
interrogāvērunt |
interrogāverint |
interrogāverant |
interrogāvissent |
interrogāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
interrogāvisse |
Основа супина: interrogāt-
| Participium perfecti passivi |
interrogātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
interrogātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
interrogātum |
| Supinum II |
interrogātū |
interrogo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: inter-; корень: --.