Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: nōminitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
nōminitō |
nōminitor |
nōminitem |
nōminiter |
— |
— |
| 2 p. |
nōminitas |
nōminitāris |
nōminites |
nōminitēris |
nōminitā |
nōminitare |
| 3 p. |
nōminitat |
nōminitātur |
nōminitet |
nōminitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
nōminitāmus |
nōminitāmur |
nōminitēmus |
nōminitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
nōminitātis |
nōminitāmini |
nōminitētis |
nōminitēmini |
nōminitāte |
nōminitamini |
| 3 p. |
nōminitant |
nōminitantur |
nōminitent |
nōminitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
nōminitābam |
nōminitābar |
nōminitārem |
nōminitārer |
| 2 p. |
nōminitābas |
nōminitabāris |
nōminitāres |
nōminitarēris |
| 3 p. |
nōminitābat |
nōminitabātur |
nōminitāret |
nōminitarētur |
| Plur. |
1 p. |
nōminitabāmus |
nōminitabāmur |
nōminitarēmus |
nōminitarēmur |
| 2 p. |
nōminitabātis |
nōminitabamini |
nōminitarētis |
nōminitarēmini |
| 3 p. |
nōminitābant |
nōminitabantur |
nōminitarent |
nōminitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
nōminitābo |
nōminitabor |
— |
| 2 p. |
nōminitābis |
nōminitaberis |
nōminitāto |
| 3 p. |
nōminitābit |
nōminitabitur |
nōminitāto |
| Plur. |
1 p. |
nōminitabimus |
nōminitabimur |
— |
| 2 p. |
nōminitabitis |
nōminitabimini |
nōminitatōte |
| 3 p. |
nōminitabuntur |
nōminitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
nōminitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
nōminitāri |
| Participium praesentis actīvi |
nōminitāns |
| Gerundium |
nōminitandī |
| Gerundivum |
nōminitandus, -a, -um |
Основа супина: nōminitāt-
| Participium perfecti passivi |
nōminitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
nōminitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
nōminitātum |
| Supinum II |
nōminitātū |
nō-mi-ni-to
Глагол, первое спряжение.
Корень: -nomin-; суффикс: -it; окончание: -o.