Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: obtrūd-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obtrūdō |
obtrūdor |
obtrūdam |
obtrūdar |
— |
— |
| 2 p. |
obtrūdis |
obtrūderis |
obtrūdas |
obtrūdāris |
obtrūde |
obtrūdere |
| 3 p. |
obtrūdit |
obtrūditur |
obtrūdat |
obtrūdātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
obtrūdimus |
obtrūdimur |
obtrūdāmus |
obtrūdāmur |
— |
— |
| 2 p. |
obtrūditis |
obtrūdimini |
obtrūdātis |
obtrūdamini |
obtrūdite |
obtrūdimini |
| 3 p. |
obtrūdunt |
obtrūduntur |
obtrūdant |
obtrūdantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obtrūdēbam |
obtrūdēbar |
obtrūderem |
obtrūderer |
| 2 p. |
obtrūdēbas |
obtrūdebāris |
obtrūderes |
obtrūderēris |
| 3 p. |
obtrūdēbat |
obtrūdebātur |
obtrūderet |
obtrūderētur |
| Plur. |
1 p. |
obtrūdebāmus |
obtrūdebāmur |
obtrūderēmus |
obtrūderēmur |
| 2 p. |
obtrūdebātis |
obtrūdebamini |
obtrūderētis |
obtrūderēmini |
| 3 p. |
obtrūdēbant |
obtrūdebantur |
obtrūderent |
obtrūderentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
obtrūdam |
obtrūdar |
— |
| 2 p. |
obtrūdes |
obtrūdēris |
obtrūdito |
| 3 p. |
obtrūdet |
obtrūdētur |
obtrūdito |
| Plur. |
1 p. |
obtrūdēmus |
obtrūdēmur |
— |
| 2 p. |
obtrūdētis |
obtrūdemini |
obtrūditōte |
| 3 p. |
obtrūdentur |
obtrūdunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
obtrūdĕre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
obtrūdi |
| Participium praesentis actīvi |
obtrūdens |
| Gerundium |
obtrūdendi |
| Gerundivum |
obtrūdendus, -a, -um |
Основа перфекта: obtrūs-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
obtrūsī |
obtrūserim |
obtrūseram |
obtrūsissem |
obtrūserō |
| 2 p. |
obtrūsisti |
obtrūseris |
obtrūseras |
obtrūsisses |
obtrūseris |
| 3 p. |
obtrūsit |
obtrūserit |
obtrūserat |
obtrūsisset |
obtrūserit |
| Pl. |
1 p. |
obtrūsimus |
obtrūserimus |
obtrūserāmus |
obtrūsissēmus |
obtrūserimus |
| 2 p. |
obtrūsistis |
obtrūseritis |
obtrūserātis |
obtrūsissētis |
obtrūseritis |
| 3 p. |
obtrūsērunt |
obtrūserint |
obtrūserant |
obtrūsissent |
obtrūserint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
obtrūsisse |
Основа супина: obtrūs-
| Participium perfecti passivi |
obtrūsus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
obtrūsūrus, -a, -um |
| Supinum I |
obtrūsum |
| Supinum II |
obtrūsū |
obtrudo
Глагол, третье спряжение.
Корень: --.