słonecznik
Польский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. |
|---|---|---|
| Им. | słonecznik | słoneczniki |
| Р. | słonecznika | słoneczników |
| Д. | słonecznikowi | słonecznikom |
| В. | słonecznik | słoneczniki |
| Тв. | słonecznikiem | słonecznikami |
| М. | słoneczniku | słonecznikach |
| Зв. | słoneczniku | słoneczniki |
sło-necz-nik
Существительное, мужской род, неодушевлённое.
Корень: --.
Произношение
- МФА: ед. ч. [swɔ̃ˈnɛʧ̑ʲɲik], мн. ч. [swɔ̃ˈnɛʧ̑ʲɲiki]
Семантические свойства
Значение
- ботан. подсолнечник; подсолнух ◆ Pole jest pełne słoneczników. — В поле полно подсолнухов.
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
От ??