алтарный
Русский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||
|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | ср. р. | жен. р. | |||
| Им. | алта́рный | алта́рное | алта́рная | алта́рные | |
| Р. | алта́рного | алта́рного | алта́рной | алта́рных | |
| Д. | алта́рному | алта́рному | алта́рной | алта́рным | |
| В. | одуш. | алта́рного | алта́рное | алта́рную | алта́рных |
| неод. | алта́рный | алта́рные | |||
| Т. | алта́рным | алта́рным | алта́рной алта́рною | алта́рными | |
| П. | алта́рном | алта́рном | алта́рной | алта́рных | |
| Кратк. форма | алта́рен | алта́рно | алта́рна | алта́рны | |
ал-та́р-ный
Прилагательное, тип склонения по классификации А. Зализняка — 1*a.
Корень: -алтар-; суффикс: -н; окончание: -ый [Тихонов, 1996].
Произношение
- МФА: [ɐɫˈtarnɨɪ̯]
Семантические свойства
Значение
- связанный, соотносящийся по значению с существительным алтарь ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
От сущ. алтарь, далее из лат. altare (altaria, altarium) «жертвенник», из alta ara «высокий жертвенник»; связ. с altus «высокий». Русск. алтарь — через русск.-церк.-слав. алътарь (Остром.) наряду с олътарь. Использованы данные словаря М. Фасмера. См. Список литературы.
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
Перевод
| Список переводов | |