Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: absist-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
absistō |
absistor |
absistam |
absistar |
— |
— |
| 2 p. |
absistis |
absisteris |
absistas |
absistāris |
absiste |
absistere |
| 3 p. |
absistit |
absistitur |
absistat |
absistātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
absistimus |
absistimur |
absistāmus |
absistāmur |
— |
— |
| 2 p. |
absistitis |
absistimini |
absistātis |
absistamini |
absistite |
absistimini |
| 3 p. |
absistunt |
absistuntur |
absistant |
absistantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
absistēbam |
absistēbar |
absisterem |
absisterer |
| 2 p. |
absistēbas |
absistebāris |
absisteres |
absisterēris |
| 3 p. |
absistēbat |
absistebātur |
absisteret |
absisterētur |
| Plur. |
1 p. |
absistebāmus |
absistebāmur |
absisterēmus |
absisterēmur |
| 2 p. |
absistebātis |
absistebamini |
absisterētis |
absisterēmini |
| 3 p. |
absistēbant |
absistebantur |
absisterent |
absisterentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
absistam |
absistar |
— |
| 2 p. |
absistes |
absistēris |
absistito |
| 3 p. |
absistet |
absistētur |
absistito |
| Plur. |
1 p. |
absistēmus |
absistēmur |
— |
| 2 p. |
absistētis |
absistemini |
absistitōte |
| 3 p. |
absistentur |
absistunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
absistĕre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
absisti |
| Participium praesentis actīvi |
absistens |
| Gerundium |
absistendi |
| Gerundivum |
absistendus, -a, -um |
Основа перфекта: abstit-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
abstitī |
abstiterim |
abstiteram |
abstitissem |
abstiterō |
| 2 p. |
abstitisti |
abstiteris |
abstiteras |
abstitisses |
abstiteris |
| 3 p. |
abstitit |
abstiterit |
abstiterat |
abstitisset |
abstiterit |
| Pl. |
1 p. |
abstitimus |
abstiterimus |
abstiterāmus |
abstitissēmus |
abstiterimus |
| 2 p. |
abstitistis |
abstiteritis |
abstiterātis |
abstitissētis |
abstiteritis |
| 3 p. |
abstitērunt |
abstiterint |
abstiterant |
abstitissent |
abstiterint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
abstitisse |
ab-sís-to
Глагол, третье спряжение.
Приставка: ab-; корень: --.