Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: acclarā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
acclarō |
acclaror |
acclarem |
acclarer |
— |
— |
| 2 p. |
acclaras |
acclarāris |
acclares |
acclarēris |
acclarā |
acclarare |
| 3 p. |
acclarat |
acclarātur |
acclaret |
acclarētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
acclarāmus |
acclarāmur |
acclarēmus |
acclarēmur |
— |
— |
| 2 p. |
acclarātis |
acclarāmini |
acclarētis |
acclarēmini |
acclarāte |
acclaramini |
| 3 p. |
acclarant |
acclarantur |
acclarent |
acclarentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
acclarābam |
acclarābar |
acclarārem |
acclarārer |
| 2 p. |
acclarābas |
acclarabāris |
acclarāres |
acclararēris |
| 3 p. |
acclarābat |
acclarabātur |
acclarāret |
acclararētur |
| Plur. |
1 p. |
acclarabāmus |
acclarabāmur |
acclararēmus |
acclararēmur |
| 2 p. |
acclarabātis |
acclarabamini |
acclararētis |
acclararēmini |
| 3 p. |
acclarābant |
acclarabantur |
acclararent |
acclararentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
acclarābo |
acclarabor |
— |
| 2 p. |
acclarābis |
acclaraberis |
acclarāto |
| 3 p. |
acclarābit |
acclarabitur |
acclarāto |
| Plur. |
1 p. |
acclarabimus |
acclarabimur |
— |
| 2 p. |
acclarabitis |
acclarabimini |
acclaratōte |
| 3 p. |
acclarabuntur |
acclaranto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
acclarāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
acclarāri |
| Participium praesentis actīvi |
acclarāns |
| Gerundium |
acclarandī |
| Gerundivum |
acclarandus, -a, -um |
Основа перфекта: acclarāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
acclarāvī |
acclarāverim |
acclarāveram |
acclarāvissem |
acclarāverō |
| 2 p. |
acclarāvisti |
acclarāveris |
acclarāveras |
acclarāvisses |
acclarāveris |
| 3 p. |
acclarāvit |
acclarāverit |
acclarāverat |
acclarāvisset |
acclarāverit |
| Pl. |
1 p. |
acclarāvimus |
acclarāverimus |
acclarāverāmus |
acclarāvissēmus |
acclarāverimus |
| 2 p. |
acclarāvistis |
acclarāveritis |
acclarāverātis |
acclarāvissētis |
acclarāveritis |
| 3 p. |
acclarāvērunt |
acclarāverint |
acclarāverant |
acclarāvissent |
acclarāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
acclarāvisse |
Основа супина: acclarāt-
| Participium perfecti passivi |
acclarātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
acclarātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
acclarātum |
| Supinum II |
acclarātū |
acclaro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ac-; корень: --.