Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: aegrōtā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
aegrōtō |
aegrōtor |
aegrōtem |
aegrōter |
— |
— |
| 2 p. |
aegrōtas |
aegrōtāris |
aegrōtes |
aegrōtēris |
aegrōtā |
aegrōtare |
| 3 p. |
aegrōtat |
aegrōtātur |
aegrōtet |
aegrōtētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
aegrōtāmus |
aegrōtāmur |
aegrōtēmus |
aegrōtēmur |
— |
— |
| 2 p. |
aegrōtātis |
aegrōtāmini |
aegrōtētis |
aegrōtēmini |
aegrōtāte |
aegrōtamini |
| 3 p. |
aegrōtant |
aegrōtantur |
aegrōtent |
aegrōtentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
aegrōtābam |
aegrōtābar |
aegrōtārem |
aegrōtārer |
| 2 p. |
aegrōtābas |
aegrōtabāris |
aegrōtāres |
aegrōtarēris |
| 3 p. |
aegrōtābat |
aegrōtabātur |
aegrōtāret |
aegrōtarētur |
| Plur. |
1 p. |
aegrōtabāmus |
aegrōtabāmur |
aegrōtarēmus |
aegrōtarēmur |
| 2 p. |
aegrōtabātis |
aegrōtabamini |
aegrōtarētis |
aegrōtarēmini |
| 3 p. |
aegrōtābant |
aegrōtabantur |
aegrōtarent |
aegrōtarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
aegrōtābo |
aegrōtabor |
— |
| 2 p. |
aegrōtābis |
aegrōtaberis |
aegrōtāto |
| 3 p. |
aegrōtābit |
aegrōtabitur |
aegrōtāto |
| Plur. |
1 p. |
aegrōtabimus |
aegrōtabimur |
— |
| 2 p. |
aegrōtabitis |
aegrōtabimini |
aegrōtatōte |
| 3 p. |
aegrōtabuntur |
aegrōtanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
aegrōtāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
aegrōtāri |
| Participium praesentis actīvi |
aegrōtāns |
| Gerundium |
aegrōtandī |
| Gerundivum |
aegrōtandus, -a, -um |
aeg-rō-to
Глагол, первое спряжение.
Корень: -aegr-; суффикс: -ot; окончание: -o.