Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: annictā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
annictō |
annictor |
annictem |
annicter |
— |
— |
| 2 p. |
annictas |
annictāris |
annictes |
annictēris |
annictā |
annictare |
| 3 p. |
annictat |
annictātur |
annictet |
annictētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
annictāmus |
annictāmur |
annictēmus |
annictēmur |
— |
— |
| 2 p. |
annictātis |
annictāmini |
annictētis |
annictēmini |
annictāte |
annictamini |
| 3 p. |
annictant |
annictantur |
annictent |
annictentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
annictābam |
annictābar |
annictārem |
annictārer |
| 2 p. |
annictābas |
annictabāris |
annictāres |
annictarēris |
| 3 p. |
annictābat |
annictabātur |
annictāret |
annictarētur |
| Plur. |
1 p. |
annictabāmus |
annictabāmur |
annictarēmus |
annictarēmur |
| 2 p. |
annictabātis |
annictabamini |
annictarētis |
annictarēmini |
| 3 p. |
annictābant |
annictabantur |
annictarent |
annictarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
annictābo |
annictabor |
— |
| 2 p. |
annictābis |
annictaberis |
annictāto |
| 3 p. |
annictābit |
annictabitur |
annictāto |
| Plur. |
1 p. |
annictabimus |
annictabimur |
— |
| 2 p. |
annictabitis |
annictabimini |
annictatōte |
| 3 p. |
annictabuntur |
annictanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
annictāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
annictāri |
| Participium praesentis actīvi |
annictāns |
| Gerundium |
annictandī |
| Gerundivum |
annictandus, -a, -um |
Основа перфекта: annictāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
annictāvī |
annictāverim |
annictāveram |
annictāvissem |
annictāverō |
| 2 p. |
annictāvisti |
annictāveris |
annictāveras |
annictāvisses |
annictāveris |
| 3 p. |
annictāvit |
annictāverit |
annictāverat |
annictāvisset |
annictāverit |
| Pl. |
1 p. |
annictāvimus |
annictāverimus |
annictāverāmus |
annictāvissēmus |
annictāverimus |
| 2 p. |
annictāvistis |
annictāveritis |
annictāverātis |
annictāvissētis |
annictāveritis |
| 3 p. |
annictāvērunt |
annictāverint |
annictāverant |
annictāvissent |
annictāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
annictāvisse |
Основа супина: annictāt-
| Participium perfecti passivi |
annictātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
annictātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
annictātum |
| Supinum II |
annictātū |
annicto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: an-; корень: --.