apartigi
Эсперанто
Морфологические и синтаксические свойства
| инф. | усл. | повелит. | |
|---|---|---|---|
| apartígi | apartígus | apartígu | |
| прош. | наст. | буд. | |
| Глагол | apartígis | apartígas | apartígos |
| Прич. | apartigínta | apartigánta | apartigónta |
| Прич.страд. | apartigíta | apartigáta | apartigóta |
| Субст. прич. | apartigínto | apartigánto | apartigónto |
| Субст. прич.страд. | apartigíto | apartigáto | apartigóto |
| Деепр. | apartigínte | apartigánte | apartigónte |
| Деепр.страд. | apartigíte | apartigáte | apartigóte |
a·par-tí-gi
Переходный глагол. apartigi
Глагол, переходный
Произношение
- МФА: [a.par.ˈti.gi]
Семантические свойства
Значение
Родственные слова
- существительные:
- apartaĵo (отдельная часть)
- aparteco (обособленность)
- прилагательные:
- глаголы:
- наречия: