Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: appretiā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
appretiō |
appretior |
appretiem |
appretier |
— |
— |
| 2 p. |
appretias |
appretiāris |
appreties |
appretiēris |
appretiā |
appretiare |
| 3 p. |
appretiat |
appretiātur |
appretiet |
appretiētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
appretiāmus |
appretiāmur |
appretiēmus |
appretiēmur |
— |
— |
| 2 p. |
appretiātis |
appretiāmini |
appretiētis |
appretiēmini |
appretiāte |
appretiamini |
| 3 p. |
appretiant |
appretiantur |
appretient |
appretientur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
appretiābam |
appretiābar |
appretiārem |
appretiārer |
| 2 p. |
appretiābas |
appretiabāris |
appretiāres |
appretiarēris |
| 3 p. |
appretiābat |
appretiabātur |
appretiāret |
appretiarētur |
| Plur. |
1 p. |
appretiabāmus |
appretiabāmur |
appretiarēmus |
appretiarēmur |
| 2 p. |
appretiabātis |
appretiabamini |
appretiarētis |
appretiarēmini |
| 3 p. |
appretiābant |
appretiabantur |
appretiarent |
appretiarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
appretiābo |
appretiabor |
— |
| 2 p. |
appretiābis |
appretiaberis |
appretiāto |
| 3 p. |
appretiābit |
appretiabitur |
appretiāto |
| Plur. |
1 p. |
appretiabimus |
appretiabimur |
— |
| 2 p. |
appretiabitis |
appretiabimini |
appretiatōte |
| 3 p. |
appretiabuntur |
appretianto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
appretiāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
appretiāri |
| Participium praesentis actīvi |
appretiāns |
| Gerundium |
appretiandī |
| Gerundivum |
appretiandus, -a, -um |
Основа перфекта: appretiāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
appretiāvī |
appretiāverim |
appretiāveram |
appretiāvissem |
appretiāverō |
| 2 p. |
appretiāvisti |
appretiāveris |
appretiāveras |
appretiāvisses |
appretiāveris |
| 3 p. |
appretiāvit |
appretiāverit |
appretiāverat |
appretiāvisset |
appretiāverit |
| Pl. |
1 p. |
appretiāvimus |
appretiāverimus |
appretiāverāmus |
appretiāvissēmus |
appretiāverimus |
| 2 p. |
appretiāvistis |
appretiāveritis |
appretiāverātis |
appretiāvissētis |
appretiāveritis |
| 3 p. |
appretiāvērunt |
appretiāverint |
appretiāverant |
appretiāvissent |
appretiāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
appretiāvisse |
Основа супина: appretiāt-
| Participium perfecti passivi |
appretiātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
appretiātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
appretiātum |
| Supinum II |
appretiātū |
appretio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ap-; корень: --.