Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: cogitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
cogitō |
cogitor |
cogitem |
cogiter |
— |
— |
| 2 p. |
cogitas |
cogitāris |
cogites |
cogitēris |
cogitā |
cogitare |
| 3 p. |
cogitat |
cogitātur |
cogitet |
cogitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
cogitāmus |
cogitāmur |
cogitēmus |
cogitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
cogitātis |
cogitāmini |
cogitētis |
cogitēmini |
cogitāte |
cogitamini |
| 3 p. |
cogitant |
cogitantur |
cogitent |
cogitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
cogitābam |
cogitābar |
cogitārem |
cogitārer |
| 2 p. |
cogitābas |
cogitabāris |
cogitāres |
cogitarēris |
| 3 p. |
cogitābat |
cogitabātur |
cogitāret |
cogitarētur |
| Plur. |
1 p. |
cogitabāmus |
cogitabāmur |
cogitarēmus |
cogitarēmur |
| 2 p. |
cogitabātis |
cogitabamini |
cogitarētis |
cogitarēmini |
| 3 p. |
cogitābant |
cogitabantur |
cogitarent |
cogitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
cogitābo |
cogitabor |
— |
| 2 p. |
cogitābis |
cogitaberis |
cogitāto |
| 3 p. |
cogitābit |
cogitabitur |
cogitāto |
| Plur. |
1 p. |
cogitabimus |
cogitabimur |
— |
| 2 p. |
cogitabitis |
cogitabimini |
cogitatōte |
| 3 p. |
cogitabuntur |
cogitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
cogitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
cogitāri |
| Participium praesentis actīvi |
cogitāns |
| Gerundium |
cogitandī |
| Gerundivum |
cogitandus, -a, -um |
Основа перфекта: cogitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
cogitāvī |
cogitāverim |
cogitāveram |
cogitāvissem |
cogitāverō |
| 2 p. |
cogitāvisti |
cogitāveris |
cogitāveras |
cogitāvisses |
cogitāveris |
| 3 p. |
cogitāvit |
cogitāverit |
cogitāverat |
cogitāvisset |
cogitāverit |
| Pl. |
1 p. |
cogitāvimus |
cogitāverimus |
cogitāverāmus |
cogitāvissēmus |
cogitāverimus |
| 2 p. |
cogitāvistis |
cogitāveritis |
cogitāverātis |
cogitāvissētis |
cogitāveritis |
| 3 p. |
cogitāvērunt |
cogitāverint |
cogitāverant |
cogitāvissent |
cogitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
cogitāvisse |
Основа супина: cogitāt-
| Participium perfecti passivi |
cogitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
cogitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
cogitātum |
| Supinum II |
cogitātū |
cō-gi-tō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: co-; корень: --.