Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: collimitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
collimitō |
collimitor |
collimitem |
collimiter |
— |
— |
| 2 p. |
collimitas |
collimitāris |
collimites |
collimitēris |
collimitā |
collimitare |
| 3 p. |
collimitat |
collimitātur |
collimitet |
collimitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
collimitāmus |
collimitāmur |
collimitēmus |
collimitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
collimitātis |
collimitāmini |
collimitētis |
collimitēmini |
collimitāte |
collimitamini |
| 3 p. |
collimitant |
collimitantur |
collimitent |
collimitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
collimitābam |
collimitābar |
collimitārem |
collimitārer |
| 2 p. |
collimitābas |
collimitabāris |
collimitāres |
collimitarēris |
| 3 p. |
collimitābat |
collimitabātur |
collimitāret |
collimitarētur |
| Plur. |
1 p. |
collimitabāmus |
collimitabāmur |
collimitarēmus |
collimitarēmur |
| 2 p. |
collimitabātis |
collimitabamini |
collimitarētis |
collimitarēmini |
| 3 p. |
collimitābant |
collimitabantur |
collimitarent |
collimitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
collimitābo |
collimitabor |
— |
| 2 p. |
collimitābis |
collimitaberis |
collimitāto |
| 3 p. |
collimitābit |
collimitabitur |
collimitāto |
| Plur. |
1 p. |
collimitabimus |
collimitabimur |
— |
| 2 p. |
collimitabitis |
collimitabimini |
collimitatōte |
| 3 p. |
collimitabuntur |
collimitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
collimitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
collimitāri |
| Participium praesentis actīvi |
collimitāns |
| Gerundium |
collimitandī |
| Gerundivum |
collimitandus, -a, -um |
Основа перфекта: collimitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
collimitāvī |
collimitāverim |
collimitāveram |
collimitāvissem |
collimitāverō |
| 2 p. |
collimitāvisti |
collimitāveris |
collimitāveras |
collimitāvisses |
collimitāveris |
| 3 p. |
collimitāvit |
collimitāverit |
collimitāverat |
collimitāvisset |
collimitāverit |
| Pl. |
1 p. |
collimitāvimus |
collimitāverimus |
collimitāverāmus |
collimitāvissēmus |
collimitāverimus |
| 2 p. |
collimitāvistis |
collimitāveritis |
collimitāverātis |
collimitāvissētis |
collimitāveritis |
| 3 p. |
collimitāvērunt |
collimitāverint |
collimitāverant |
collimitāvissent |
collimitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
collimitāvisse |
Основа супина: collimitāt-
| Participium perfecti passivi |
collimitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
collimitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
collimitātum |
| Supinum II |
collimitātū |
collimito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: col-; корень: --.