Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: colluminā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
colluminō |
colluminor |
colluminem |
colluminer |
— |
— |
| 2 p. |
colluminas |
collumināris |
collumines |
colluminēris |
colluminā |
colluminare |
| 3 p. |
colluminat |
colluminātur |
colluminet |
colluminētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
collumināmus |
collumināmur |
colluminēmus |
colluminēmur |
— |
— |
| 2 p. |
colluminātis |
collumināmini |
colluminētis |
colluminēmini |
collumināte |
colluminamini |
| 3 p. |
colluminant |
colluminantur |
colluminent |
colluminentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
colluminābam |
colluminābar |
colluminārem |
colluminārer |
| 2 p. |
colluminābas |
colluminabāris |
collumināres |
colluminarēris |
| 3 p. |
colluminābat |
colluminabātur |
collumināret |
colluminarētur |
| Plur. |
1 p. |
colluminabāmus |
colluminabāmur |
colluminarēmus |
colluminarēmur |
| 2 p. |
colluminabātis |
colluminabamini |
colluminarētis |
colluminarēmini |
| 3 p. |
colluminābant |
colluminabantur |
colluminarent |
colluminarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
colluminābo |
colluminabor |
— |
| 2 p. |
colluminābis |
colluminaberis |
collumināto |
| 3 p. |
colluminābit |
colluminabitur |
collumināto |
| Plur. |
1 p. |
colluminabimus |
colluminabimur |
— |
| 2 p. |
colluminabitis |
colluminabimini |
colluminatōte |
| 3 p. |
colluminabuntur |
colluminanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
collumināre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
collumināri |
| Participium praesentis actīvi |
collumināns |
| Gerundium |
colluminandī |
| Gerundivum |
colluminandus, -a, -um |
Основа перфекта: collumināv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
collumināvī |
collumināverim |
collumināveram |
collumināvissem |
collumināverō |
| 2 p. |
collumināvisti |
collumināveris |
collumināveras |
collumināvisses |
collumināveris |
| 3 p. |
collumināvit |
collumināverit |
collumināverat |
collumināvisset |
collumināverit |
| Pl. |
1 p. |
collumināvimus |
collumināverimus |
collumināverāmus |
collumināvissēmus |
collumināverimus |
| 2 p. |
collumināvistis |
collumināveritis |
collumināverātis |
collumināvissētis |
collumināveritis |
| 3 p. |
collumināvērunt |
collumināverint |
collumināverant |
collumināvissent |
collumināverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
collumināvisse |
Основа супина: collumināt-
| Participium perfecti passivi |
colluminātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
colluminātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
colluminātum |
| Supinum II |
colluminātū |
collumino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: col-; корень: --.