Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: communicā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
communicō |
communicor |
communicem |
communicer |
— |
— |
| 2 p. |
communicas |
communicāris |
communices |
communicēris |
communicā |
communicare |
| 3 p. |
communicat |
communicātur |
communicet |
communicētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
communicāmus |
communicāmur |
communicēmus |
communicēmur |
— |
— |
| 2 p. |
communicātis |
communicāmini |
communicētis |
communicēmini |
communicāte |
communicamini |
| 3 p. |
communicant |
communicantur |
communicent |
communicentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
communicābam |
communicābar |
communicārem |
communicārer |
| 2 p. |
communicābas |
communicabāris |
communicāres |
communicarēris |
| 3 p. |
communicābat |
communicabātur |
communicāret |
communicarētur |
| Plur. |
1 p. |
communicabāmus |
communicabāmur |
communicarēmus |
communicarēmur |
| 2 p. |
communicabātis |
communicabamini |
communicarētis |
communicarēmini |
| 3 p. |
communicābant |
communicabantur |
communicarent |
communicarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
communicābo |
communicabor |
— |
| 2 p. |
communicābis |
communicaberis |
communicāto |
| 3 p. |
communicābit |
communicabitur |
communicāto |
| Plur. |
1 p. |
communicabimus |
communicabimur |
— |
| 2 p. |
communicabitis |
communicabimini |
communicatōte |
| 3 p. |
communicabuntur |
communicanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
communicāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
communicāri |
| Participium praesentis actīvi |
communicāns |
| Gerundium |
communicandī |
| Gerundivum |
communicandus, -a, -um |
Основа перфекта: communicāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
communicāvī |
communicāverim |
communicāveram |
communicāvissem |
communicāverō |
| 2 p. |
communicāvisti |
communicāveris |
communicāveras |
communicāvisses |
communicāveris |
| 3 p. |
communicāvit |
communicāverit |
communicāverat |
communicāvisset |
communicāverit |
| Pl. |
1 p. |
communicāvimus |
communicāverimus |
communicāverāmus |
communicāvissēmus |
communicāverimus |
| 2 p. |
communicāvistis |
communicāveritis |
communicāverātis |
communicāvissētis |
communicāveritis |
| 3 p. |
communicāvērunt |
communicāverint |
communicāverant |
communicāvissent |
communicāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
communicāvisse |
Основа супина: communicāt-
| Participium perfecti passivi |
communicātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
communicātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
communicātum |
| Supinum II |
communicātū |
com-mū-ni-cō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: com-; корень: --.