Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: concitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concitō |
concitor |
concitem |
conciter |
— |
— |
| 2 p. |
concitas |
concitāris |
concites |
concitēris |
concitā |
concitare |
| 3 p. |
concitat |
concitātur |
concitet |
concitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
concitāmus |
concitāmur |
concitēmus |
concitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
concitātis |
concitāmini |
concitētis |
concitēmini |
concitāte |
concitamini |
| 3 p. |
concitant |
concitantur |
concitent |
concitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concitābam |
concitābar |
concitārem |
concitārer |
| 2 p. |
concitābas |
concitabāris |
concitāres |
concitarēris |
| 3 p. |
concitābat |
concitabātur |
concitāret |
concitarētur |
| Plur. |
1 p. |
concitabāmus |
concitabāmur |
concitarēmus |
concitarēmur |
| 2 p. |
concitabātis |
concitabamini |
concitarētis |
concitarēmini |
| 3 p. |
concitābant |
concitabantur |
concitarent |
concitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
concitābo |
concitabor |
— |
| 2 p. |
concitābis |
concitaberis |
concitāto |
| 3 p. |
concitābit |
concitabitur |
concitāto |
| Plur. |
1 p. |
concitabimus |
concitabimur |
— |
| 2 p. |
concitabitis |
concitabimini |
concitatōte |
| 3 p. |
concitabuntur |
concitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
concitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
concitāri |
| Participium praesentis actīvi |
concitāns |
| Gerundium |
concitandī |
| Gerundivum |
concitandus, -a, -um |
Основа перфекта: concitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
concitāvī |
concitāverim |
concitāveram |
concitāvissem |
concitāverō |
| 2 p. |
concitāvisti |
concitāveris |
concitāveras |
concitāvisses |
concitāveris |
| 3 p. |
concitāvit |
concitāverit |
concitāverat |
concitāvisset |
concitāverit |
| Pl. |
1 p. |
concitāvimus |
concitāverimus |
concitāverāmus |
concitāvissēmus |
concitāverimus |
| 2 p. |
concitāvistis |
concitāveritis |
concitāverātis |
concitāvissētis |
concitāveritis |
| 3 p. |
concitāvērunt |
concitāverint |
concitāverant |
concitāvissent |
concitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
concitāvisse |
Основа супина: concitāt-
| Participium perfecti passivi |
concitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
concitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
concitātum |
| Supinum II |
concitātū |
con-ci-tō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.