Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: concrēsc-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concrēscō |
concrēscor |
concrēscam |
concrēscar |
— |
— |
| 2 p. |
concrēscis |
concrēsceris |
concrēscas |
concrēscāris |
concrēsce |
concrēscere |
| 3 p. |
concrēscit |
concrēscitur |
concrēscat |
concrēscātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
concrēscimus |
concrēscimur |
concrēscāmus |
concrēscāmur |
— |
— |
| 2 p. |
concrēscitis |
concrēscimini |
concrēscātis |
concrēscamini |
concrēscite |
concrēscimini |
| 3 p. |
concrēscunt |
concrēscuntur |
concrēscant |
concrēscantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concrēscēbam |
concrēscēbar |
concrēscerem |
concrēscerer |
| 2 p. |
concrēscēbas |
concrēscebāris |
concrēsceres |
concrēscerēris |
| 3 p. |
concrēscēbat |
concrēscebātur |
concrēsceret |
concrēscerētur |
| Plur. |
1 p. |
concrēscebāmus |
concrēscebāmur |
concrēscerēmus |
concrēscerēmur |
| 2 p. |
concrēscebātis |
concrēscebamini |
concrēscerētis |
concrēscerēmini |
| 3 p. |
concrēscēbant |
concrēscebantur |
concrēscerent |
concrēscerentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
concrēscam |
concrēscar |
— |
| 2 p. |
concrēsces |
concrēscēris |
concrēscito |
| 3 p. |
concrēscet |
concrēscētur |
concrēscito |
| Plur. |
1 p. |
concrēscēmus |
concrēscēmur |
— |
| 2 p. |
concrēscētis |
concrēscemini |
concrēscitōte |
| 3 p. |
concrēscentur |
concrēscunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
concrēscĕre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
concrēsci |
| Participium praesentis actīvi |
concrēscens |
| Gerundium |
concrēscendi |
| Gerundivum |
concrēscendus, -a, -um |
Основа перфекта: concrēv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
concrēvī |
concrēverim |
concrēveram |
concrēvissem |
concrēverō |
| 2 p. |
concrēvisti |
concrēveris |
concrēveras |
concrēvisses |
concrēveris |
| 3 p. |
concrēvit |
concrēverit |
concrēverat |
concrēvisset |
concrēverit |
| Pl. |
1 p. |
concrēvimus |
concrēverimus |
concrēverāmus |
concrēvissēmus |
concrēverimus |
| 2 p. |
concrēvistis |
concrēveritis |
concrēverātis |
concrēvissētis |
concrēveritis |
| 3 p. |
concrēvērunt |
concrēverint |
concrēverant |
concrēvissent |
concrēverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
concrēvisse |
Основа супина: concrēt-
| Participium perfecti passivi |
concrētus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
concrētūrus, -a, -um |
| Supinum I |
concrētum |
| Supinum II |
concrētū |
con-crēs-co
Глагол, третье спряжение.
Приставка: con-; корень: -cresc-; окончание: -o.