Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: concruciā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concruciō |
concrucior |
concruciem |
concrucier |
— |
— |
| 2 p. |
concrucias |
concruciāris |
concrucies |
concruciēris |
concruciā |
concruciare |
| 3 p. |
concruciat |
concruciātur |
concruciet |
concruciētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
concruciāmus |
concruciāmur |
concruciēmus |
concruciēmur |
— |
— |
| 2 p. |
concruciātis |
concruciāmini |
concruciētis |
concruciēmini |
concruciāte |
concruciamini |
| 3 p. |
concruciant |
concruciantur |
concrucient |
concrucientur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
concruciābam |
concruciābar |
concruciārem |
concruciārer |
| 2 p. |
concruciābas |
concruciabāris |
concruciāres |
concruciarēris |
| 3 p. |
concruciābat |
concruciabātur |
concruciāret |
concruciarētur |
| Plur. |
1 p. |
concruciabāmus |
concruciabāmur |
concruciarēmus |
concruciarēmur |
| 2 p. |
concruciabātis |
concruciabamini |
concruciarētis |
concruciarēmini |
| 3 p. |
concruciābant |
concruciabantur |
concruciarent |
concruciarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
concruciābo |
concruciabor |
— |
| 2 p. |
concruciābis |
concruciaberis |
concruciāto |
| 3 p. |
concruciābit |
concruciabitur |
concruciāto |
| Plur. |
1 p. |
concruciabimus |
concruciabimur |
— |
| 2 p. |
concruciabitis |
concruciabimini |
concruciatōte |
| 3 p. |
concruciabuntur |
concrucianto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
concruciāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
concruciāri |
| Participium praesentis actīvi |
concruciāns |
| Gerundium |
concruciandī |
| Gerundivum |
concruciandus, -a, -um |
Основа перфекта: concruciāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
concruciāvī |
concruciāverim |
concruciāveram |
concruciāvissem |
concruciāverō |
| 2 p. |
concruciāvisti |
concruciāveris |
concruciāveras |
concruciāvisses |
concruciāveris |
| 3 p. |
concruciāvit |
concruciāverit |
concruciāverat |
concruciāvisset |
concruciāverit |
| Pl. |
1 p. |
concruciāvimus |
concruciāverimus |
concruciāverāmus |
concruciāvissēmus |
concruciāverimus |
| 2 p. |
concruciāvistis |
concruciāveritis |
concruciāverātis |
concruciāvissētis |
concruciāveritis |
| 3 p. |
concruciāvērunt |
concruciāverint |
concruciāverant |
concruciāvissent |
concruciāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
concruciāvisse |
Основа супина: concruciāt-
| Participium perfecti passivi |
concruciātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
concruciātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
concruciātum |
| Supinum II |
concruciātū |
concrucio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.