Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: confercī-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
conferciō |
confercior |
conferciam |
conferciar |
— |
— |
| 2 p. |
confercis |
confercīris |
confercias |
conferciāris |
confercī |
confercīre |
| 3 p. |
confercit |
confercītur |
conferciat |
conferciātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
confercīmus |
confercīmur |
conferciāmus |
conferciāmur |
— |
— |
| 2 p. |
confercītis |
confercimini |
conferciātis |
conferciāmini |
confercīte |
confercimini |
| 3 p. |
conferciunt |
conferciuntur |
conferciant |
conferciantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
conferciēbam |
conferciēbar |
confercīrem |
confercīrer |
| 2 p. |
conferciēbas |
conferciebāris |
confercīres |
confercirēris |
| 3 p. |
conferciēbat |
conferciebātur |
confercīret |
confercirētur |
| Plur. |
1 p. |
conferciebāmus |
conferciebāmur |
confercirēmus |
confercirēmur |
| 2 p. |
conferciebātis |
conferciebamini |
confercirētis |
confercirēmini |
| 3 p. |
conferciēbant |
conferciebantur |
confercīrent |
confercirentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
conferciam |
conferciar |
— |
| 2 p. |
confercies |
conferciēris |
confercīto |
| 3 p. |
conferciet |
conferciētur |
confercīto |
| Plur. |
1 p. |
conferciēmus |
conferciēmur |
— |
| 2 p. |
conferciētis |
conferciemini |
confercitōte |
| 3 p. |
confercientur |
conferciunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
confercīre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
confercīri |
| Participium praesentis actīvi |
conferciens |
| Gerundium |
conferciendi |
| Gerundivum |
conferciendus, -a, -um |
Основа перфекта: confercīv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
confercīvī |
confercīverim |
confercīveram |
confercīvissem |
confercīverō |
| 2 p. |
confercīvisti |
confercīveris |
confercīveras |
confercīvisses |
confercīveris |
| 3 p. |
confercīvit |
confercīverit |
confercīverat |
confercīvisset |
confercīverit |
| Pl. |
1 p. |
confercīvimus |
confercīverimus |
confercīverāmus |
confercīvissēmus |
confercīverimus |
| 2 p. |
confercīvistis |
confercīveritis |
confercīverātis |
confercīvissētis |
confercīveritis |
| 3 p. |
confercīvērunt |
confercīverint |
confercīverant |
confercīvissent |
confercīverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
confercīvisse |
Основа супина: confercīt-
| Participium perfecti passivi |
confercītus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
confercītūrus, -a, -um |
| Supinum I |
confercītum |
| Supinum II |
confercītū |
confercio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.