Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: confulcī-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
confulciō |
confulcior |
confulciam |
confulciar |
— |
— |
| 2 p. |
confulcis |
confulcīris |
confulcias |
confulciāris |
confulcī |
confulcīre |
| 3 p. |
confulcit |
confulcītur |
confulciat |
confulciātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
confulcīmus |
confulcīmur |
confulciāmus |
confulciāmur |
— |
— |
| 2 p. |
confulcītis |
confulcimini |
confulciātis |
confulciāmini |
confulcīte |
confulcimini |
| 3 p. |
confulciunt |
confulciuntur |
confulciant |
confulciantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
confulciēbam |
confulciēbar |
confulcīrem |
confulcīrer |
| 2 p. |
confulciēbas |
confulciebāris |
confulcīres |
confulcirēris |
| 3 p. |
confulciēbat |
confulciebātur |
confulcīret |
confulcirētur |
| Plur. |
1 p. |
confulciebāmus |
confulciebāmur |
confulcirēmus |
confulcirēmur |
| 2 p. |
confulciebātis |
confulciebamini |
confulcirētis |
confulcirēmini |
| 3 p. |
confulciēbant |
confulciebantur |
confulcīrent |
confulcirentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
confulciam |
confulciar |
— |
| 2 p. |
confulcies |
confulciēris |
confulcīto |
| 3 p. |
confulciet |
confulciētur |
confulcīto |
| Plur. |
1 p. |
confulciēmus |
confulciēmur |
— |
| 2 p. |
confulciētis |
confulciemini |
confulcitōte |
| 3 p. |
confulcientur |
confulciunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
confulcīre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
confulcīri |
| Participium praesentis actīvi |
confulciens |
| Gerundium |
confulciendi |
| Gerundivum |
confulciendus, -a, -um |
Основа перфекта: confulcīv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
confulcīvī |
confulcīverim |
confulcīveram |
confulcīvissem |
confulcīverō |
| 2 p. |
confulcīvisti |
confulcīveris |
confulcīveras |
confulcīvisses |
confulcīveris |
| 3 p. |
confulcīvit |
confulcīverit |
confulcīverat |
confulcīvisset |
confulcīverit |
| Pl. |
1 p. |
confulcīvimus |
confulcīverimus |
confulcīverāmus |
confulcīvissēmus |
confulcīverimus |
| 2 p. |
confulcīvistis |
confulcīveritis |
confulcīverātis |
confulcīvissētis |
confulcīveritis |
| 3 p. |
confulcīvērunt |
confulcīverint |
confulcīverant |
confulcīvissent |
confulcīverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
confulcīvisse |
Основа супина: confulcīt-
| Participium perfecti passivi |
confulcītus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
confulcītūrus, -a, -um |
| Supinum I |
confulcītum |
| Supinum II |
confulcītū |
confulcio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.