Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: confutā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
confutō |
confutor |
confutem |
confuter |
— |
— |
| 2 p. |
confutas |
confutāris |
confutes |
confutēris |
confutā |
confutare |
| 3 p. |
confutat |
confutātur |
confutet |
confutētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
confutāmus |
confutāmur |
confutēmus |
confutēmur |
— |
— |
| 2 p. |
confutātis |
confutāmini |
confutētis |
confutēmini |
confutāte |
confutamini |
| 3 p. |
confutant |
confutantur |
confutent |
confutentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
confutābam |
confutābar |
confutārem |
confutārer |
| 2 p. |
confutābas |
confutabāris |
confutāres |
confutarēris |
| 3 p. |
confutābat |
confutabātur |
confutāret |
confutarētur |
| Plur. |
1 p. |
confutabāmus |
confutabāmur |
confutarēmus |
confutarēmur |
| 2 p. |
confutabātis |
confutabamini |
confutarētis |
confutarēmini |
| 3 p. |
confutābant |
confutabantur |
confutarent |
confutarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
confutābo |
confutabor |
— |
| 2 p. |
confutābis |
confutaberis |
confutāto |
| 3 p. |
confutābit |
confutabitur |
confutāto |
| Plur. |
1 p. |
confutabimus |
confutabimur |
— |
| 2 p. |
confutabitis |
confutabimini |
confutatōte |
| 3 p. |
confutabuntur |
confutanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
confutāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
confutāri |
| Participium praesentis actīvi |
confutāns |
| Gerundium |
confutandī |
| Gerundivum |
confutandus, -a, -um |
Основа перфекта: confutāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
confutāvī |
confutāverim |
confutāveram |
confutāvissem |
confutāverō |
| 2 p. |
confutāvisti |
confutāveris |
confutāveras |
confutāvisses |
confutāveris |
| 3 p. |
confutāvit |
confutāverit |
confutāverat |
confutāvisset |
confutāverit |
| Pl. |
1 p. |
confutāvimus |
confutāverimus |
confutāverāmus |
confutāvissēmus |
confutāverimus |
| 2 p. |
confutāvistis |
confutāveritis |
confutāverātis |
confutāvissētis |
confutāveritis |
| 3 p. |
confutāvērunt |
confutāverint |
confutāverant |
confutāvissent |
confutāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
confutāvisse |
Основа супина: confutāt-
| Participium perfecti passivi |
confutātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
confutātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
confutātum |
| Supinum II |
confutātū |
cōn-fū-tō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.