Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: cōnsecā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
cōnsecō |
cōnsecor |
cōnsecem |
cōnsecer |
— |
— |
| 2 p. |
cōnsecas |
cōnsecāris |
cōnseces |
cōnsecēris |
cōnsecā |
cōnsecare |
| 3 p. |
cōnsecat |
cōnsecātur |
cōnsecet |
cōnsecētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
cōnsecāmus |
cōnsecāmur |
cōnsecēmus |
cōnsecēmur |
— |
— |
| 2 p. |
cōnsecātis |
cōnsecāmini |
cōnsecētis |
cōnsecēmini |
cōnsecāte |
cōnsecamini |
| 3 p. |
cōnsecant |
cōnsecantur |
cōnsecent |
cōnsecentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
cōnsecābam |
cōnsecābar |
cōnsecārem |
cōnsecārer |
| 2 p. |
cōnsecābas |
cōnsecabāris |
cōnsecāres |
cōnsecarēris |
| 3 p. |
cōnsecābat |
cōnsecabātur |
cōnsecāret |
cōnsecarētur |
| Plur. |
1 p. |
cōnsecabāmus |
cōnsecabāmur |
cōnsecarēmus |
cōnsecarēmur |
| 2 p. |
cōnsecabātis |
cōnsecabamini |
cōnsecarētis |
cōnsecarēmini |
| 3 p. |
cōnsecābant |
cōnsecabantur |
cōnsecarent |
cōnsecarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
cōnsecābo |
cōnsecabor |
— |
| 2 p. |
cōnsecābis |
cōnsecaberis |
cōnsecāto |
| 3 p. |
cōnsecābit |
cōnsecabitur |
cōnsecāto |
| Plur. |
1 p. |
cōnsecabimus |
cōnsecabimur |
— |
| 2 p. |
cōnsecabitis |
cōnsecabimini |
cōnsecatōte |
| 3 p. |
cōnsecabuntur |
cōnsecanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
cōnsecāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
cōnsecāri |
| Participium praesentis actīvi |
cōnsecāns |
| Gerundium |
cōnsecandī |
| Gerundivum |
cōnsecandus, -a, -um |
Основа перфекта: cōnsecu-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
cōnsecuī |
cōnsecuerim |
cōnsecueram |
cōnsecuissem |
cōnsecuerō |
| 2 p. |
cōnsecuisti |
cōnsecueris |
cōnsecueras |
cōnsecuisses |
cōnsecueris |
| 3 p. |
cōnsecuit |
cōnsecuerit |
cōnsecuerat |
cōnsecuisset |
cōnsecuerit |
| Pl. |
1 p. |
cōnsecuimus |
cōnsecuerimus |
cōnsecuerāmus |
cōnsecuissēmus |
cōnsecuerimus |
| 2 p. |
cōnsecuistis |
cōnsecueritis |
cōnsecuerātis |
cōnsecuissētis |
cōnsecueritis |
| 3 p. |
cōnsecuērunt |
cōnsecuerint |
cōnsecuerant |
cōnsecuissent |
cōnsecuerint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
cōnsecuisse |
Основа супина: cōnsect-
| Participium perfecti passivi |
cōnsectus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
cōnsectūrus, -a, -um |
| Supinum I |
cōnsectum |
| Supinum II |
cōnsectū |
cōn-se-cō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: -sec-; окончание: -o.