Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: consolidā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
consolidō |
consolidor |
consolidem |
consolider |
— |
— |
| 2 p. |
consolidas |
consolidāris |
consolides |
consolidēris |
consolidā |
consolidare |
| 3 p. |
consolidat |
consolidātur |
consolidet |
consolidētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
consolidāmus |
consolidāmur |
consolidēmus |
consolidēmur |
— |
— |
| 2 p. |
consolidātis |
consolidāmini |
consolidētis |
consolidēmini |
consolidāte |
consolidamini |
| 3 p. |
consolidant |
consolidantur |
consolident |
consolidentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
consolidābam |
consolidābar |
consolidārem |
consolidārer |
| 2 p. |
consolidābas |
consolidabāris |
consolidāres |
consolidarēris |
| 3 p. |
consolidābat |
consolidabātur |
consolidāret |
consolidarētur |
| Plur. |
1 p. |
consolidabāmus |
consolidabāmur |
consolidarēmus |
consolidarēmur |
| 2 p. |
consolidabātis |
consolidabamini |
consolidarētis |
consolidarēmini |
| 3 p. |
consolidābant |
consolidabantur |
consolidarent |
consolidarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
consolidābo |
consolidabor |
— |
| 2 p. |
consolidābis |
consolidaberis |
consolidāto |
| 3 p. |
consolidābit |
consolidabitur |
consolidāto |
| Plur. |
1 p. |
consolidabimus |
consolidabimur |
— |
| 2 p. |
consolidabitis |
consolidabimini |
consolidatōte |
| 3 p. |
consolidabuntur |
consolidanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
consolidāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
consolidāri |
| Participium praesentis actīvi |
consolidāns |
| Gerundium |
consolidandī |
| Gerundivum |
consolidandus, -a, -um |
Основа перфекта: consolidāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
consolidāvī |
consolidāverim |
consolidāveram |
consolidāvissem |
consolidāverō |
| 2 p. |
consolidāvisti |
consolidāveris |
consolidāveras |
consolidāvisses |
consolidāveris |
| 3 p. |
consolidāvit |
consolidāverit |
consolidāverat |
consolidāvisset |
consolidāverit |
| Pl. |
1 p. |
consolidāvimus |
consolidāverimus |
consolidāverāmus |
consolidāvissēmus |
consolidāverimus |
| 2 p. |
consolidāvistis |
consolidāveritis |
consolidāverātis |
consolidāvissētis |
consolidāveritis |
| 3 p. |
consolidāvērunt |
consolidāverint |
consolidāverant |
consolidāvissent |
consolidāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
consolidāvisse |
Основа супина: consolidāt-
| Participium perfecti passivi |
consolidātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
consolidātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
consolidātum |
| Supinum II |
consolidātū |
consolido
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.