Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: convocā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convocō |
convocor |
convocem |
convocer |
— |
— |
| 2 p. |
convocas |
convocāris |
convoces |
convocēris |
convocā |
convocare |
| 3 p. |
convocat |
convocātur |
convocet |
convocētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
convocāmus |
convocāmur |
convocēmus |
convocēmur |
— |
— |
| 2 p. |
convocātis |
convocāmini |
convocētis |
convocēmini |
convocāte |
convocamini |
| 3 p. |
convocant |
convocantur |
convocent |
convocentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convocābam |
convocābar |
convocārem |
convocārer |
| 2 p. |
convocābas |
convocabāris |
convocāres |
convocarēris |
| 3 p. |
convocābat |
convocabātur |
convocāret |
convocarētur |
| Plur. |
1 p. |
convocabāmus |
convocabāmur |
convocarēmus |
convocarēmur |
| 2 p. |
convocabātis |
convocabamini |
convocarētis |
convocarēmini |
| 3 p. |
convocābant |
convocabantur |
convocarent |
convocarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
convocābo |
convocabor |
— |
| 2 p. |
convocābis |
convocaberis |
convocāto |
| 3 p. |
convocābit |
convocabitur |
convocāto |
| Plur. |
1 p. |
convocabimus |
convocabimur |
— |
| 2 p. |
convocabitis |
convocabimini |
convocatōte |
| 3 p. |
convocabuntur |
convocanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
convocāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
convocāri |
| Participium praesentis actīvi |
convocāns |
| Gerundium |
convocandī |
| Gerundivum |
convocandus, -a, -um |
Основа перфекта: convocāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
convocāvī |
convocāverim |
convocāveram |
convocāvissem |
convocāverō |
| 2 p. |
convocāvisti |
convocāveris |
convocāveras |
convocāvisses |
convocāveris |
| 3 p. |
convocāvit |
convocāverit |
convocāverat |
convocāvisset |
convocāverit |
| Pl. |
1 p. |
convocāvimus |
convocāverimus |
convocāverāmus |
convocāvissēmus |
convocāverimus |
| 2 p. |
convocāvistis |
convocāveritis |
convocāverātis |
convocāvissētis |
convocāveritis |
| 3 p. |
convocāvērunt |
convocāverint |
convocāverant |
convocāvissent |
convocāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
convocāvisse |
Основа супина: convocāt-
| Participium perfecti passivi |
convocātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
convocātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
convocātum |
| Supinum II |
convocātū |
con-vo-cō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.