Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: convolā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convolō |
convolor |
convolem |
convoler |
— |
— |
| 2 p. |
convolas |
convolāris |
convoles |
convolēris |
convolā |
convolare |
| 3 p. |
convolat |
convolātur |
convolet |
convolētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
convolāmus |
convolāmur |
convolēmus |
convolēmur |
— |
— |
| 2 p. |
convolātis |
convolāmini |
convolētis |
convolēmini |
convolāte |
convolamini |
| 3 p. |
convolant |
convolantur |
convolent |
convolentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convolābam |
convolābar |
convolārem |
convolārer |
| 2 p. |
convolābas |
convolabāris |
convolāres |
convolarēris |
| 3 p. |
convolābat |
convolabātur |
convolāret |
convolarētur |
| Plur. |
1 p. |
convolabāmus |
convolabāmur |
convolarēmus |
convolarēmur |
| 2 p. |
convolabātis |
convolabamini |
convolarētis |
convolarēmini |
| 3 p. |
convolābant |
convolabantur |
convolarent |
convolarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
convolābo |
convolabor |
— |
| 2 p. |
convolābis |
convolaberis |
convolāto |
| 3 p. |
convolābit |
convolabitur |
convolāto |
| Plur. |
1 p. |
convolabimus |
convolabimur |
— |
| 2 p. |
convolabitis |
convolabimini |
convolatōte |
| 3 p. |
convolabuntur |
convolanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
convolāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
convolāri |
| Participium praesentis actīvi |
convolāns |
| Gerundium |
convolandī |
| Gerundivum |
convolandus, -a, -um |
Основа перфекта: convolāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
convolāvī |
convolāverim |
convolāveram |
convolāvissem |
convolāverō |
| 2 p. |
convolāvisti |
convolāveris |
convolāveras |
convolāvisses |
convolāveris |
| 3 p. |
convolāvit |
convolāverit |
convolāverat |
convolāvisset |
convolāverit |
| Pl. |
1 p. |
convolāvimus |
convolāverimus |
convolāverāmus |
convolāvissēmus |
convolāverimus |
| 2 p. |
convolāvistis |
convolāveritis |
convolāverātis |
convolāvissētis |
convolāveritis |
| 3 p. |
convolāvērunt |
convolāverint |
convolāverant |
convolāvissent |
convolāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
convolāvisse |
Основа супина: convolāt-
| Participium perfecti passivi |
convolātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
convolātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
convolātum |
| Supinum II |
convolātū |
con-vo-lō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.