Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: convorā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convorō |
convoror |
convorem |
convorer |
— |
— |
| 2 p. |
convoras |
convorāris |
convores |
convorēris |
convorā |
convorare |
| 3 p. |
convorat |
convorātur |
convoret |
convorētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
convorāmus |
convorāmur |
convorēmus |
convorēmur |
— |
— |
| 2 p. |
convorātis |
convorāmini |
convorētis |
convorēmini |
convorāte |
convoramini |
| 3 p. |
convorant |
convorantur |
convorent |
convorentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
convorābam |
convorābar |
convorārem |
convorārer |
| 2 p. |
convorābas |
convorabāris |
convorāres |
convorarēris |
| 3 p. |
convorābat |
convorabātur |
convorāret |
convorarētur |
| Plur. |
1 p. |
convorabāmus |
convorabāmur |
convorarēmus |
convorarēmur |
| 2 p. |
convorabātis |
convorabamini |
convorarētis |
convorarēmini |
| 3 p. |
convorābant |
convorabantur |
convorarent |
convorarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
convorābo |
convorabor |
— |
| 2 p. |
convorābis |
convoraberis |
convorāto |
| 3 p. |
convorābit |
convorabitur |
convorāto |
| Plur. |
1 p. |
convorabimus |
convorabimur |
— |
| 2 p. |
convorabitis |
convorabimini |
convoratōte |
| 3 p. |
convorabuntur |
convoranto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
convorāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
convorāri |
| Participium praesentis actīvi |
convorāns |
| Gerundium |
convorandī |
| Gerundivum |
convorandus, -a, -um |
Основа перфекта: convorāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
convorāvī |
convorāverim |
convorāveram |
convorāvissem |
convorāverō |
| 2 p. |
convorāvisti |
convorāveris |
convorāveras |
convorāvisses |
convorāveris |
| 3 p. |
convorāvit |
convorāverit |
convorāverat |
convorāvisset |
convorāverit |
| Pl. |
1 p. |
convorāvimus |
convorāverimus |
convorāverāmus |
convorāvissēmus |
convorāverimus |
| 2 p. |
convorāvistis |
convorāveritis |
convorāverātis |
convorāvissētis |
convorāveritis |
| 3 p. |
convorāvērunt |
convorāverint |
convorāverant |
convorāvissent |
convorāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
convorāvisse |
Основа супина: convorāt-
| Participium perfecti passivi |
convorātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
convorātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
convorātum |
| Supinum II |
convorātū |
convoro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.