Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: decertā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
decertō |
decertor |
decertem |
decerter |
— |
— |
| 2 p. |
decertas |
decertāris |
decertes |
decertēris |
decertā |
decertare |
| 3 p. |
decertat |
decertātur |
decertet |
decertētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
decertāmus |
decertāmur |
decertēmus |
decertēmur |
— |
— |
| 2 p. |
decertātis |
decertāmini |
decertētis |
decertēmini |
decertāte |
decertamini |
| 3 p. |
decertant |
decertantur |
decertent |
decertentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
decertābam |
decertābar |
decertārem |
decertārer |
| 2 p. |
decertābas |
decertabāris |
decertāres |
decertarēris |
| 3 p. |
decertābat |
decertabātur |
decertāret |
decertarētur |
| Plur. |
1 p. |
decertabāmus |
decertabāmur |
decertarēmus |
decertarēmur |
| 2 p. |
decertabātis |
decertabamini |
decertarētis |
decertarēmini |
| 3 p. |
decertābant |
decertabantur |
decertarent |
decertarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
decertābo |
decertabor |
— |
| 2 p. |
decertābis |
decertaberis |
decertāto |
| 3 p. |
decertābit |
decertabitur |
decertāto |
| Plur. |
1 p. |
decertabimus |
decertabimur |
— |
| 2 p. |
decertabitis |
decertabimini |
decertatōte |
| 3 p. |
decertabuntur |
decertanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
decertāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
decertāri |
| Participium praesentis actīvi |
decertāns |
| Gerundium |
decertandī |
| Gerundivum |
decertandus, -a, -um |
Основа перфекта: decertāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
decertāvī |
decertāverim |
decertāveram |
decertāvissem |
decertāverō |
| 2 p. |
decertāvisti |
decertāveris |
decertāveras |
decertāvisses |
decertāveris |
| 3 p. |
decertāvit |
decertāverit |
decertāverat |
decertāvisset |
decertāverit |
| Pl. |
1 p. |
decertāvimus |
decertāverimus |
decertāverāmus |
decertāvissēmus |
decertāverimus |
| 2 p. |
decertāvistis |
decertāveritis |
decertāverātis |
decertāvissētis |
decertāveritis |
| 3 p. |
decertāvērunt |
decertāverint |
decertāverant |
decertāvissent |
decertāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
decertāvisse |
Основа супина: decertāt-
| Participium perfecti passivi |
decertātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
decertātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
decertātum |
| Supinum II |
decertātū |
dē-cer-tō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.