Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: dēcremā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dēcremō |
dēcremor |
dēcremem |
dēcremer |
— |
— |
| 2 p. |
dēcremas |
dēcremāris |
dēcremes |
dēcremēris |
dēcremā |
dēcremare |
| 3 p. |
dēcremat |
dēcremātur |
dēcremet |
dēcremētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
dēcremāmus |
dēcremāmur |
dēcremēmus |
dēcremēmur |
— |
— |
| 2 p. |
dēcremātis |
dēcremāmini |
dēcremētis |
dēcremēmini |
dēcremāte |
dēcremamini |
| 3 p. |
dēcremant |
dēcremantur |
dēcrement |
dēcrementur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dēcremābam |
dēcremābar |
dēcremārem |
dēcremārer |
| 2 p. |
dēcremābas |
dēcremabāris |
dēcremāres |
dēcremarēris |
| 3 p. |
dēcremābat |
dēcremabātur |
dēcremāret |
dēcremarētur |
| Plur. |
1 p. |
dēcremabāmus |
dēcremabāmur |
dēcremarēmus |
dēcremarēmur |
| 2 p. |
dēcremabātis |
dēcremabamini |
dēcremarētis |
dēcremarēmini |
| 3 p. |
dēcremābant |
dēcremabantur |
dēcremarent |
dēcremarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
dēcremābo |
dēcremabor |
— |
| 2 p. |
dēcremābis |
dēcremaberis |
dēcremāto |
| 3 p. |
dēcremābit |
dēcremabitur |
dēcremāto |
| Plur. |
1 p. |
dēcremabimus |
dēcremabimur |
— |
| 2 p. |
dēcremabitis |
dēcremabimini |
dēcrematōte |
| 3 p. |
dēcremabuntur |
dēcremanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
dēcremāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
dēcremāri |
| Participium praesentis actīvi |
dēcremāns |
| Gerundium |
dēcremandī |
| Gerundivum |
dēcremandus, -a, -um |
dē-cre-mo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: -crem-; окончание: -o.