Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: decursitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
decursitō |
decursitor |
decursitem |
decursiter |
— |
— |
| 2 p. |
decursitas |
decursitāris |
decursites |
decursitēris |
decursitā |
decursitare |
| 3 p. |
decursitat |
decursitātur |
decursitet |
decursitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
decursitāmus |
decursitāmur |
decursitēmus |
decursitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
decursitātis |
decursitāmini |
decursitētis |
decursitēmini |
decursitāte |
decursitamini |
| 3 p. |
decursitant |
decursitantur |
decursitent |
decursitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
decursitābam |
decursitābar |
decursitārem |
decursitārer |
| 2 p. |
decursitābas |
decursitabāris |
decursitāres |
decursitarēris |
| 3 p. |
decursitābat |
decursitabātur |
decursitāret |
decursitarētur |
| Plur. |
1 p. |
decursitabāmus |
decursitabāmur |
decursitarēmus |
decursitarēmur |
| 2 p. |
decursitabātis |
decursitabamini |
decursitarētis |
decursitarēmini |
| 3 p. |
decursitābant |
decursitabantur |
decursitarent |
decursitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
decursitābo |
decursitabor |
— |
| 2 p. |
decursitābis |
decursitaberis |
decursitāto |
| 3 p. |
decursitābit |
decursitabitur |
decursitāto |
| Plur. |
1 p. |
decursitabimus |
decursitabimur |
— |
| 2 p. |
decursitabitis |
decursitabimini |
decursitatōte |
| 3 p. |
decursitabuntur |
decursitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
decursitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
decursitāri |
| Participium praesentis actīvi |
decursitāns |
| Gerundium |
decursitandī |
| Gerundivum |
decursitandus, -a, -um |
Основа перфекта: decursitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
decursitāvī |
decursitāverim |
decursitāveram |
decursitāvissem |
decursitāverō |
| 2 p. |
decursitāvisti |
decursitāveris |
decursitāveras |
decursitāvisses |
decursitāveris |
| 3 p. |
decursitāvit |
decursitāverit |
decursitāverat |
decursitāvisset |
decursitāverit |
| Pl. |
1 p. |
decursitāvimus |
decursitāverimus |
decursitāverāmus |
decursitāvissēmus |
decursitāverimus |
| 2 p. |
decursitāvistis |
decursitāveritis |
decursitāverātis |
decursitāvissētis |
decursitāveritis |
| 3 p. |
decursitāvērunt |
decursitāverint |
decursitāverant |
decursitāvissent |
decursitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
decursitāvisse |
Основа супина: decursitāt-
| Participium perfecti passivi |
decursitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
decursitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
decursitātum |
| Supinum II |
decursitātū |
decursito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.