Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: depugnā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
depugnō |
depugnor |
depugnem |
depugner |
— |
— |
| 2 p. |
depugnas |
depugnāris |
depugnes |
depugnēris |
depugnā |
depugnare |
| 3 p. |
depugnat |
depugnātur |
depugnet |
depugnētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
depugnāmus |
depugnāmur |
depugnēmus |
depugnēmur |
— |
— |
| 2 p. |
depugnātis |
depugnāmini |
depugnētis |
depugnēmini |
depugnāte |
depugnamini |
| 3 p. |
depugnant |
depugnantur |
depugnent |
depugnentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
depugnābam |
depugnābar |
depugnārem |
depugnārer |
| 2 p. |
depugnābas |
depugnabāris |
depugnāres |
depugnarēris |
| 3 p. |
depugnābat |
depugnabātur |
depugnāret |
depugnarētur |
| Plur. |
1 p. |
depugnabāmus |
depugnabāmur |
depugnarēmus |
depugnarēmur |
| 2 p. |
depugnabātis |
depugnabamini |
depugnarētis |
depugnarēmini |
| 3 p. |
depugnābant |
depugnabantur |
depugnarent |
depugnarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
depugnābo |
depugnabor |
— |
| 2 p. |
depugnābis |
depugnaberis |
depugnāto |
| 3 p. |
depugnābit |
depugnabitur |
depugnāto |
| Plur. |
1 p. |
depugnabimus |
depugnabimur |
— |
| 2 p. |
depugnabitis |
depugnabimini |
depugnatōte |
| 3 p. |
depugnabuntur |
depugnanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
depugnāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
depugnāri |
| Participium praesentis actīvi |
depugnāns |
| Gerundium |
depugnandī |
| Gerundivum |
depugnandus, -a, -um |
Основа перфекта: depugnāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
depugnāvī |
depugnāverim |
depugnāveram |
depugnāvissem |
depugnāverō |
| 2 p. |
depugnāvisti |
depugnāveris |
depugnāveras |
depugnāvisses |
depugnāveris |
| 3 p. |
depugnāvit |
depugnāverit |
depugnāverat |
depugnāvisset |
depugnāverit |
| Pl. |
1 p. |
depugnāvimus |
depugnāverimus |
depugnāverāmus |
depugnāvissēmus |
depugnāverimus |
| 2 p. |
depugnāvistis |
depugnāveritis |
depugnāverātis |
depugnāvissētis |
depugnāveritis |
| 3 p. |
depugnāvērunt |
depugnāverint |
depugnāverant |
depugnāvissent |
depugnāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
depugnāvisse |
Основа супина: depugnāt-
| Participium perfecti passivi |
depugnātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
depugnātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
depugnātum |
| Supinum II |
depugnātū |
depugno
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.