Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: discooperī-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
discooperiō |
discooperior |
discooperiam |
discooperiar |
— |
— |
| 2 p. |
discooperis |
discooperīris |
discooperias |
discooperiāris |
discooperī |
discooperīre |
| 3 p. |
discooperit |
discooperītur |
discooperiat |
discooperiātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
discooperīmus |
discooperīmur |
discooperiāmus |
discooperiāmur |
— |
— |
| 2 p. |
discooperītis |
discooperimini |
discooperiātis |
discooperiāmini |
discooperīte |
discooperimini |
| 3 p. |
discooperiunt |
discooperiuntur |
discooperiant |
discooperiantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
discooperiēbam |
discooperiēbar |
discooperīrem |
discooperīrer |
| 2 p. |
discooperiēbas |
discooperiebāris |
discooperīres |
discooperirēris |
| 3 p. |
discooperiēbat |
discooperiebātur |
discooperīret |
discooperirētur |
| Plur. |
1 p. |
discooperiebāmus |
discooperiebāmur |
discooperirēmus |
discooperirēmur |
| 2 p. |
discooperiebātis |
discooperiebamini |
discooperirētis |
discooperirēmini |
| 3 p. |
discooperiēbant |
discooperiebantur |
discooperīrent |
discooperirentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
discooperiam |
discooperiar |
— |
| 2 p. |
discooperies |
discooperiēris |
discooperīto |
| 3 p. |
discooperiet |
discooperiētur |
discooperīto |
| Plur. |
1 p. |
discooperiēmus |
discooperiēmur |
— |
| 2 p. |
discooperiētis |
discooperiemini |
discooperitōte |
| 3 p. |
discooperientur |
discooperiunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
discooperīre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
discooperīri |
| Participium praesentis actīvi |
discooperiens |
| Gerundium |
discooperiendi |
| Gerundivum |
discooperiendus, -a, -um |
Основа перфекта: discooperu-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
discooperuī |
discooperuerim |
discooperueram |
discooperuissem |
discooperuerō |
| 2 p. |
discooperuisti |
discooperueris |
discooperueras |
discooperuisses |
discooperueris |
| 3 p. |
discooperuit |
discooperuerit |
discooperuerat |
discooperuisset |
discooperuerit |
| Pl. |
1 p. |
discooperuimus |
discooperuerimus |
discooperuerāmus |
discooperuissēmus |
discooperuerimus |
| 2 p. |
discooperuistis |
discooperueritis |
discooperuerātis |
discooperuissētis |
discooperueritis |
| 3 p. |
discooperuērunt |
discooperuerint |
discooperuerant |
discooperuissent |
discooperuerint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
discooperuisse |
Основа супина: discoopert-
| Participium perfecti passivi |
discoopertus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
discoopertūrus, -a, -um |
| Supinum I |
discoopertum |
| Supinum II |
discoopertū |
discooperio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: dis-; корень: --.