Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: dissaepī-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissaepiō |
dissaepior |
dissaepiam |
dissaepiar |
— |
— |
| 2 p. |
dissaepis |
dissaepīris |
dissaepias |
dissaepiāris |
dissaepī |
dissaepīre |
| 3 p. |
dissaepit |
dissaepītur |
dissaepiat |
dissaepiātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
dissaepīmus |
dissaepīmur |
dissaepiāmus |
dissaepiāmur |
— |
— |
| 2 p. |
dissaepītis |
dissaepimini |
dissaepiātis |
dissaepiāmini |
dissaepīte |
dissaepimini |
| 3 p. |
dissaepiunt |
dissaepiuntur |
dissaepiant |
dissaepiantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissaepiēbam |
dissaepiēbar |
dissaepīrem |
dissaepīrer |
| 2 p. |
dissaepiēbas |
dissaepiebāris |
dissaepīres |
dissaepirēris |
| 3 p. |
dissaepiēbat |
dissaepiebātur |
dissaepīret |
dissaepirētur |
| Plur. |
1 p. |
dissaepiebāmus |
dissaepiebāmur |
dissaepirēmus |
dissaepirēmur |
| 2 p. |
dissaepiebātis |
dissaepiebamini |
dissaepirētis |
dissaepirēmini |
| 3 p. |
dissaepiēbant |
dissaepiebantur |
dissaepīrent |
dissaepirentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
dissaepiam |
dissaepiar |
— |
| 2 p. |
dissaepies |
dissaepiēris |
dissaepīto |
| 3 p. |
dissaepiet |
dissaepiētur |
dissaepīto |
| Plur. |
1 p. |
dissaepiēmus |
dissaepiēmur |
— |
| 2 p. |
dissaepiētis |
dissaepiemini |
dissaepitōte |
| 3 p. |
dissaepientur |
dissaepiunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
dissaepīre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
dissaepīri |
| Participium praesentis actīvi |
dissaepiens |
| Gerundium |
dissaepiendi |
| Gerundivum |
dissaepiendus, -a, -um |
Основа перфекта: dissaepīv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
dissaepīvī |
dissaepīverim |
dissaepīveram |
dissaepīvissem |
dissaepīverō |
| 2 p. |
dissaepīvisti |
dissaepīveris |
dissaepīveras |
dissaepīvisses |
dissaepīveris |
| 3 p. |
dissaepīvit |
dissaepīverit |
dissaepīverat |
dissaepīvisset |
dissaepīverit |
| Pl. |
1 p. |
dissaepīvimus |
dissaepīverimus |
dissaepīverāmus |
dissaepīvissēmus |
dissaepīverimus |
| 2 p. |
dissaepīvistis |
dissaepīveritis |
dissaepīverātis |
dissaepīvissētis |
dissaepīveritis |
| 3 p. |
dissaepīvērunt |
dissaepīverint |
dissaepīverant |
dissaepīvissent |
dissaepīverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
dissaepīvisse |
Основа супина: dissaepīt-
| Participium perfecti passivi |
dissaepītus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
dissaepītūrus, -a, -um |
| Supinum I |
dissaepītum |
| Supinum II |
dissaepītū |
dissaepio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: dis-; корень: --.