Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: dissimulā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissimulō |
dissimulor |
dissimulem |
dissimuler |
— |
— |
| 2 p. |
dissimulas |
dissimulāris |
dissimules |
dissimulēris |
dissimulā |
dissimulare |
| 3 p. |
dissimulat |
dissimulātur |
dissimulet |
dissimulētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
dissimulāmus |
dissimulāmur |
dissimulēmus |
dissimulēmur |
— |
— |
| 2 p. |
dissimulātis |
dissimulāmini |
dissimulētis |
dissimulēmini |
dissimulāte |
dissimulamini |
| 3 p. |
dissimulant |
dissimulantur |
dissimulent |
dissimulentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissimulābam |
dissimulābar |
dissimulārem |
dissimulārer |
| 2 p. |
dissimulābas |
dissimulabāris |
dissimulāres |
dissimularēris |
| 3 p. |
dissimulābat |
dissimulabātur |
dissimulāret |
dissimularētur |
| Plur. |
1 p. |
dissimulabāmus |
dissimulabāmur |
dissimularēmus |
dissimularēmur |
| 2 p. |
dissimulabātis |
dissimulabamini |
dissimularētis |
dissimularēmini |
| 3 p. |
dissimulābant |
dissimulabantur |
dissimularent |
dissimularentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
dissimulābo |
dissimulabor |
— |
| 2 p. |
dissimulābis |
dissimulaberis |
dissimulāto |
| 3 p. |
dissimulābit |
dissimulabitur |
dissimulāto |
| Plur. |
1 p. |
dissimulabimus |
dissimulabimur |
— |
| 2 p. |
dissimulabitis |
dissimulabimini |
dissimulatōte |
| 3 p. |
dissimulabuntur |
dissimulanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
dissimulāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
dissimulāri |
| Participium praesentis actīvi |
dissimulāns |
| Gerundium |
dissimulandī |
| Gerundivum |
dissimulandus, -a, -um |
Основа перфекта: dissimulāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
dissimulāvī |
dissimulāverim |
dissimulāveram |
dissimulāvissem |
dissimulāverō |
| 2 p. |
dissimulāvisti |
dissimulāveris |
dissimulāveras |
dissimulāvisses |
dissimulāveris |
| 3 p. |
dissimulāvit |
dissimulāverit |
dissimulāverat |
dissimulāvisset |
dissimulāverit |
| Pl. |
1 p. |
dissimulāvimus |
dissimulāverimus |
dissimulāverāmus |
dissimulāvissēmus |
dissimulāverimus |
| 2 p. |
dissimulāvistis |
dissimulāveritis |
dissimulāverātis |
dissimulāvissētis |
dissimulāveritis |
| 3 p. |
dissimulāvērunt |
dissimulāverint |
dissimulāverant |
dissimulāvissent |
dissimulāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
dissimulāvisse |
Основа супина: dissimulāt-
| Participium perfecti passivi |
dissimulātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
dissimulātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
dissimulātum |
| Supinum II |
dissimulātū |
dissimulo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis-; корень: --.