Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: dissonā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissonō |
dissonor |
dissonem |
dissoner |
— |
— |
| 2 p. |
dissonas |
dissonāris |
dissones |
dissonēris |
dissonā |
dissonare |
| 3 p. |
dissonat |
dissonātur |
dissonet |
dissonētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
dissonāmus |
dissonāmur |
dissonēmus |
dissonēmur |
— |
— |
| 2 p. |
dissonātis |
dissonāmini |
dissonētis |
dissonēmini |
dissonāte |
dissonamini |
| 3 p. |
dissonant |
dissonantur |
dissonent |
dissonentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
dissonābam |
dissonābar |
dissonārem |
dissonārer |
| 2 p. |
dissonābas |
dissonabāris |
dissonāres |
dissonarēris |
| 3 p. |
dissonābat |
dissonabātur |
dissonāret |
dissonarētur |
| Plur. |
1 p. |
dissonabāmus |
dissonabāmur |
dissonarēmus |
dissonarēmur |
| 2 p. |
dissonabātis |
dissonabamini |
dissonarētis |
dissonarēmini |
| 3 p. |
dissonābant |
dissonabantur |
dissonarent |
dissonarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
dissonābo |
dissonabor |
— |
| 2 p. |
dissonābis |
dissonaberis |
dissonāto |
| 3 p. |
dissonābit |
dissonabitur |
dissonāto |
| Plur. |
1 p. |
dissonabimus |
dissonabimur |
— |
| 2 p. |
dissonabitis |
dissonabimini |
dissonatōte |
| 3 p. |
dissonabuntur |
dissonanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
dissonāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
dissonāri |
| Participium praesentis actīvi |
dissonāns |
| Gerundium |
dissonandī |
| Gerundivum |
dissonandus, -a, -um |
Основа перфекта: dissonāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
dissonāvī |
dissonāverim |
dissonāveram |
dissonāvissem |
dissonāverō |
| 2 p. |
dissonāvisti |
dissonāveris |
dissonāveras |
dissonāvisses |
dissonāveris |
| 3 p. |
dissonāvit |
dissonāverit |
dissonāverat |
dissonāvisset |
dissonāverit |
| Pl. |
1 p. |
dissonāvimus |
dissonāverimus |
dissonāverāmus |
dissonāvissēmus |
dissonāverimus |
| 2 p. |
dissonāvistis |
dissonāveritis |
dissonāverātis |
dissonāvissētis |
dissonāveritis |
| 3 p. |
dissonāvērunt |
dissonāverint |
dissonāverant |
dissonāvissent |
dissonāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
dissonāvisse |
Основа супина: dissonāt-
| Participium perfecti passivi |
dissonātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
dissonātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
dissonātum |
| Supinum II |
dissonātū |
dissono
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis-; корень: --.