divisus
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | жен. р. | cр. р. | муж. р. | жен. р. | cр. р. | |
| Ном. | divisus | divisa | divisum | divisī | divisae | divisa |
| Ген. | divisī | divisae | divisī | divisōrum | divisārum | divisōrum |
| Дат. | divisō | divisae | divisō | divisīs | divisīs | divisīs |
| Акк. | divisum | divisam | divisum | divisōs | divisās | divisa |
| Абл. | divisō | divisā | divisō | divisīs | divisīs | divisīs |
| Вок. | divise | divisa | divisum | divisī | divisae | divisa |
di-ví-sus
Прилагательное, 1-2 склонение.
| Степени сравнения | |||
|---|---|---|---|
| м. | ж. | ср. | |
| Сравнительная | divisior | divisior | divisius |
| Превосходная | divisissĭmus | divisissĭma | divisissĭmum |
| Наречие от прилагательного divisus |
|---|
| divise |
Корень: --.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- разделённый, разделённый ◆ Gallia est omnis divisa in partes tres — Вся Галлия разделена на три части Гай Юлий Цезарь, «Commentarii de bello Gallico»